dulcimodus
Latin
Etymology
From dulcis (“sweet”) + modus (“manner, mode”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dʊɫˈkɪ.mɔ.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪ul̠ʲˈt͡ʃiː.mo.d̪us]
Adjective
dulcimodus (feminine dulcimoda, neuter dulcimodum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dulcimodus | dulcimoda | dulcimodum | dulcimodī | dulcimodae | dulcimoda | |
| genitive | dulcimodī | dulcimodae | dulcimodī | dulcimodōrum | dulcimodārum | dulcimodōrum | |
| dative | dulcimodō | dulcimodae | dulcimodō | dulcimodīs | |||
| accusative | dulcimodum | dulcimodam | dulcimodum | dulcimodōs | dulcimodās | dulcimoda | |
| ablative | dulcimodō | dulcimodā | dulcimodō | dulcimodīs | |||
| vocative | dulcimode | dulcimoda | dulcimodum | dulcimodī | dulcimodae | dulcimoda | |
Related terms
References
- “dulcimodus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "dulcimodus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- dulcimodus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.