dziejopisarz

Polish

Etymology

    Etymology tree
    Proto-Indo-European *dʰeh₁-
    Proto-Indo-European *dʰéh₁t
    Proto-Balto-Slavic *dḗˀtei
    Proto-Slavic *děti
    Old Polish dziać
    Polish dziać
    Polish dzieje
    Proto-Slavic *-o-
    Old Polish -o-
    Polish -o-
    Proto-Indo-European *peyḱ-der.
    Proto-Slavic *pьsati
    Old Polish pisać
    Polish pisać
    Polish dziejopis
    Latin -ariusbor.
    Proto-Germanic *-ārijaz
    Proto-Slavic *-ařь
    Old Polish -arz
    Polish -arz
    Polish dziejopisarz

    From dziejopis +‎ -arz.

    Pronunciation

    • IPA(key): /d͡ʑɛ.jɔˈpi.saʂ/
    • Audio:(file)
    • Rhymes: -isaʂ
    • Syllabification: dzie‧jo‧pi‧sarz

    Noun

    dziejopisarz m pers

    1. (archaic) chronicler (one who writes a chronicle)
      Synonyms: dziejopis, dziejopisca, kronikarz

    Declension

    Declension of dziejopisarz
    singular plural
    nominative dziejopisarz dziejopisarze
    genitive dziejopisarza dziejopisarzy / dziejopisarzów
    dative dziejopisarzowi dziejopisarzom
    accusative dziejopisarza dziejopisarzy / dziejopisarzów
    instrumental dziejopisarzem dziejopisarzami
    locative dziejopisarzu dziejopisarzach
    vocative dziejopisarzu dziejopisarze

    Further reading

    • dziejopisarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
    • dziejopisarz in Polish dictionaries at PWN
    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.