elska

Faroese

Etymology

From Old Norse elska, from Proto-Germanic *aliskōną (“to care for, cultivate, cherish”), from Proto-Germanic *aliskaz (“dear, precious”), from Proto-Germanic *al- (“to spur, drive, be enthusiastic”), from Proto-Indo-European *el-, *lā- (“to drive, move, go”).

Verb

elska (third person singular past indicative elskaði, third person plural past indicative elskaðu, supine elskað)

  1. to love

Conjugation

Conjugation of (group v-30)
infinitive
supine elskað
present past
first singular elski elskaði
second singular elskar elskaði
third singular elskar elskaði
plural elska elskaðu
participle (a6)1 elskandi elskaður
imperative
singular elska!
plural elskið!

1Only the past participle being declined.

Synonyms

Antonyms

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɛlska/

Etymology 1

From Old Norse elska.

Noun

elska f (genitive singular elsku, nominative plural elskur)

  1. love
    Ekki gráta elsku vinur.
    Don't cry dear friend.
Declension
Declension of elska (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative elska elskan elskur elskurnar
accusative elsku elskuna elskur elskurnar
dative elsku elskunni elskum elskunum
genitive elsku elskunnar elska, elskna elskanna, elsknanna
Derived terms
  • elskan mín

Etymology 2

Verb

elska (weak verb, third-person singular past indicative elskaði, supine elskað)

  1. to love [intransitive or with accusative]
    Synonym: unna
    Ég elska konuna mína.
    I love my wife.
    Hann elskaði mig aldrei.
    He never loved me.
Conjugation
elska – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að elska
supine sagnbót elskað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 elskandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég elska elskaði elski elskaði
þú elskar elskaðir elskir elskaðir
hann, hún, það elskar elskaði elski elskaði
plural við elskum elskuðum elskum elskuðum
þið elskið elskuðuð elskið elskuðuð
þeir, þær, þau elska elskuðu elski elskuðu
imperative boðháttur
singular þú elska (þú), elskaðu
plural þið elskið (þið), elskiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
elskast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að elskast
supine sagnbót elskast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 elskandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég elskast elskaðist elskist elskaðist
þú elskast elskaðist elskist elskaðist
hann, hún, það elskast elskaðist elskist elskaðist
plural við elskumst elskuðumst elskumst elskuðumst
þið elskist elskuðust elskist elskuðust
þeir, þær, þau elskast elskuðust elskist elskuðust
imperative boðháttur
singular þú elskast (þú), elskastu
plural þið elskist (þið), elskisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
elskaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		elskaður elskuð elskað elskaðir elskaðar elskuð
accusative
(þolfall) 		elskaðan elskaða elskað elskaða elskaðar elskuð
dative
(þágufall) 		elskuðum elskaðri elskuðu elskuðum elskuðum elskuðum
genitive
(eignarfall) 		elskaðs elskaðrar elskaðs elskaðra elskaðra elskaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		elskaði elskaða elskaða elskuðu elskuðu elskuðu
accusative
(þolfall) 		elskaða elskuðu elskaða elskuðu elskuðu elskuðu
dative
(þágufall) 		elskaða elskuðu elskaða elskuðu elskuðu elskuðu
genitive
(eignarfall) 		elskaða elskuðu elskaða elskuðu elskuðu elskuðu
Derived terms

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

elska

  1. inflection of elske:
    1. simple past
    2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse elska, from Proto-Germanic *aliskōną (“to care for, cultivate, cherish”).

Pronunciation

  • IPA(key): [²ɛ̝l.skɑ], [²ɛ̝ʂ.kɑ]

Verb

elska (present tense elskar, past tense elska, past participle elska, passive infinitive elskast, present participle elskande, imperative elska/elsk)

  1. to love

Derived terms

References

Anagrams

Old Norse

Alternative forms

Etymology

From Proto-Germanic *aliskōną (“to care for, cultivate, cherish”), from Proto-Germanic *aliskaz (“dear, precious”), from Proto-Germanic *al- (“to spur, drive, be enthusiastic”), from Proto-Indo-European *el-, *lā- (“to drive, move, go”). Related to Old Norse elskr (“dear, beloved”), Old English ellen (“courage, zeal”). More at ellen.

Verb

elska

  1. to love

Declension

This noun needs an inflection-table template.

Derived terms

Descendants

  • Icelandic: elska
  • Faroese: elska
  • Norwegian Nynorsk: elska; (dialectal) eilske, eske
  • Old Swedish: ælska
  • Danish: elske

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “elska”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.