fito
Catalan
Verb
fito
- first-person singular present indicative of fitar
Galician
Etymology
From Old Galician-Portuguese fito (13th century, Cantigas de Santa Maria), from fitar or directly from Latin fīctus (“fixed”) from fīgo (“I fix”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfito̝/
Adjective
fito (feminine fita, masculine plural fitos, feminine plural fitas)
Derived terms
- Parafita
- Pedrafita
Noun
fito m (plural fitos)
- aim, target; point towards the sight is directed
- Synonym: sisto
- boundary stone or landmark
- Synonyms: marco, mollón
Derived terms
- dar no fito
- mirar de fito
Verb
fito
- first-person singular present indicative of fitar
References
- Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo (2006–2022) “fito”, in Dicionario de Dicionarios do galego medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “fito”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “fito”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “fito”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “fito”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈfiː.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈfiː.t̪o]
Verb
fītō
- second/third-person singular future passive imperative of faciō
Malagasy
< 6 | 7 | 8 > |
---|---|---|
Cardinal : fito | ||
Etymology
From Proto-Malayo-Polynesian *pitu, from Proto-Austronesian *pitu.
Numeral
fito
Portuguese
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfi.tu/
- Rhymes: -itu
- Hyphenation: fi‧to
Verb
fito
- first-person singular present indicative of fitar
West Makian
Etymology
Cognate with Ternate hito, Sahu itomo.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɸi.t̪o/
Noun
fito
References
- Clemens Voorhoeve (1982) The Makian languages and their neighbours[1], Pacific linguistics