fita

See also: Appendix:Variations of "fita"

English

Etymology

Borrowed from Russian фита́ (fitá).

Noun

fita (plural fitas)

  1. The obsolete Cyrillic letter Ѳ, ѳ formerly used in Russian to write proper names and loanwords derived from or via Greek.

Translations

Anagrams

Catalan

Etymology 1

Inherited from Vulgar Latin *[petra] fīcta, from Latin petra (stone) and figere (to fix in place).

Pronunciation

  • IPA(key): (Central, Balearic) [ˈfi.tə]
  • IPA(key): (Valencia) [ˈfi.ta]
  • Audio (Catalonia):(file)

Noun

fita f (plural fites)

  1. milestone, boundary stone
    Synonym: molló
  2. waypoint
  3. (mathematics) bound
Derived terms
  • fita inferior
  • fita superior
  • fitar

Further reading

Etymology 2

Verb

fita

  1. inflection of fitar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Franco-Provençal

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈfita] (Aosta)

Noun

fita (Valdôtain, Vaudois)

  1. alternative form of féta (party, celebration)

References

Galician

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfita/ [ˈfi.t̪ɐ]
  • Rhymes: -ita
  • Hyphenation: fi‧ta

Etymology 1

Probably from Latin vitta (ribbon), although the required evolution, with Latin <vi> becoming /fi/, is irregular. Alternatively from Suevic, from a derivative of Proto-Germanic *fetjō, compare Old High German fizza (thread, tissue), Old Norse fitja (to knit).[1] Compare also Italian fetta.

Noun

fita f (plural fitas)

  1. band, ribbon
  2. (sewing) wristband, girdle, hem
  3. elongated plot of land

Etymology 2

From Latin fictum (fixed).

Adjective

fita

  1. feminine singular of fito
Derived terms
  • Pedrafita

Verb

fita

  1. inflection of fitar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

References

  1. ^ Joan Coromines, José A[ntonio] Pascual (1983–1991) “veto”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico [Critical Castilian and Hispanic Etymological Dictionary] (in Spanish), Madrid: Gredos

Gothic

Romanization

fita

  1. romanization of 𐍆𐌹𐍄𐌰

Hausa

Pronunciation

  • IPA(key): /fì.táː/
    • (Standard Kano Hausa) IPA(key): [ɸɪ̀.táː]

Noun

fìtā f (possessed form fìtar̃)

  1. graduation

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfɪːta/
    Rhymes: -ɪːta

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

fita f (genitive singular fitu, nominative plural fitur)

  1. fat
  2. fatness
Declension
Declension of fita (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative fita fitan fitur fiturnar
accusative fitu fituna fitur fiturnar
dative fitu fitunni fitum fitunum
genitive fitu fitunnar fita fitanna
Derived terms

Etymology 2

Verb

fita (weak verb, third-person singular past indicative fitaði, supine fitað)

  1. to fatten, make fat [with accusative]
    Bændurnir fita dýrin.
    The farmers fatten the animals.
Conjugation
fita – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur fita
supine sagnbót fitað
present participle
fitandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég fita fitaði fiti fitaði
þú fitar fitaðir fitir fitaðir
hann, hún, það fitar fitaði fiti fitaði
plural við fitum fituðum fitum fituðum
þið fitið fituðuð fitið fituðuð
þeir, þær, þau fita fituðu fiti fituðu
imperative boðháttur
singular þú fita (þú), fitaðu
plural þið fitið (þið), fitiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fitaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
fitaður fituð fitað fitaðir fitaðar fituð
accusative
(þolfall)
fitaðan fitaða fitað fitaða fitaðar fituð
dative
(þágufall)
fituðum fitaðri fituðu fituðum fituðum fituðum
genitive
(eignarfall)
fitaðs fitaðrar fitaðs fitaðra fitaðra fitaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
fitaði fitaða fitaða fituðu fituðu fituðu
accusative
(þolfall)
fitaða fituðu fitaða fituðu fituðu fituðu
dative
(þágufall)
fitaða fituðu fitaða fituðu fituðu fituðu
genitive
(eignarfall)
fitaða fituðu fitaða fituðu fituðu fituðu

Macanese

Etymology

From Portuguese fita.

Noun

fita (plural fita-fita)

  1. tape, ribbon, band
    fita di sapatoshoelaces (literally, “shoe ribbon”)
  2. film, movie
    Synonym: pintura
    fita-cinémafilm
    olâ fitato see a movie, to go to the cinema

Derived terms

  • fazê-fita (to be duplicitous)

References

Norwegian Nynorsk

Noun

fita

  1. (non-standard since 2012) definite singular of fit

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

fita f (genitive fitu)

  1. fat, grease

Declension

Declension of fita (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative fita fitan fitur fiturnar
accusative fitu fituna fitur fiturnar
dative fitu fitunni fitum fitunum
genitive fitu fitunnar fitna fitnanna

Descendants

  • Icelandic: fita f
  • >? Norwegian Nynorsk: fete m

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “fita”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive

Portuguese

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfi.tɐ/

  • Rhymes: -itɐ
  • Hyphenation: fi‧ta

Etymology 1

Uncertain. Likely from Latin vitta (band, ribbon).

Noun

fita f (plural fitas)

  1. tape, ribbon, band
  2. (colloquial) film, movie
    Synonyms: filme, película
  3. (Brazil, video games, colloquial) cartridge
    Synonym: cartucho
  4. (Portugal, education, slang) a colored ribbon to indicate membership of a faculty
  5. (Portugal, colloquial) necktie
    Synonym: gravata
Quotations

For quotations using this term, see Citations:fita.

Derived terms
Descendants

Etymology 2

From Latin ficta.

Noun

fita f (plural fitas)

  1. act, deception, lie
    É tudo fita!
    It's all an act!
    Deixem-se de fitas!
    Stop pretending!
  2. tantrum
    Fazer fita.
    To pull a tantrum.
Quotations

For quotations using this term, see Citations:fita.

Derived terms

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

fita

  1. inflection of fitar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Further reading

Volapük

Noun

fita

  1. genitive singular of fit ( = fish)

West Makian

Pronunciation

  • IPA(key): /ɸiˈ.t̪a/

Verb

fita

  1. (stative) to be right, correct

Conjugation

Conjugation of fita (stative verb)
singular plural
inclusive exclusive
1st person tifita mifita afita
2nd person nifita fifita
3rd person inanimate ifita difita
animate mafita
imperative —, fita —, fita

References

  • Clemens Voorhoeve (1982) The Makian languages and their neighbours[1], Pacific linguistics (as fitá)