fraage
See also: frååge
North Frisian
Alternative forms
Etymology
From Middle Low German vrâgen, from Proto-West Germanic *frāgēn
Pronunciation
- (Föhr-Amrum) IPA(key): [ˈfraːɡə]
Verb
fraage
- (Föhr-Amrum) to ask
Conjugation
| infinitive I | fraage | |
|---|---|---|
| infinitive II | (tu) fraagin | |
| past participle | fraaget | |
| imperative singular | fraage | |
| imperative plural | fraage’m | |
| present | past | |
| 1st singular | fraage | fraaget |
| 2nd singular | fraagest | fraagest |
| 3rd singular | fraaget | fraaget |
| plural | fraage | fraaget |
| perfect | pluperfect | |
| 1st singular | haa fraaget | hed fraaget |
| 2nd singular | heest fraaget | hedst fraaget |
| 3rd singular | hee fraaget | hed fraaget |
| plural | haa fraaget | hed fraaget |
| future (skel) | future (wel) | |
| 1st singular | skal fraage | wal fraage |
| 2nd singular | skääl fraage | wääl fraage |
| 3rd singular | skal fraage | wal fraage |
| plural | skel fraage | wel fraage |