gøta
Faroese
Etymology
From Old Norse gata, from Proto-Germanic *gatwǭ.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkøːʰta/
Noun
gøta f (genitive singular gøtu, plural gøtur)
Declension
| f1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | gøta | gøtan | gøtur | gøturnar |
| accusative | gøtu | gøtuna | gøtur | gøturnar |
| dative | gøtu | gøtuni | gøtum | gøtunum |
| genitive | gøtu | gøtunnar | gøta | gøtanna |
Derived terms
- spæligøta
- gongugøta
- handilsgøta
- íbúargøta
Related terms
- Gøta (place name)