grijpen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch gripen, from Old Dutch grīpan, from Proto-West Germanic *grīpan, from Proto-Germanic *grīpaną, from Proto-Indo-European *gʰreyb- (“to grasp, grab”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɣrɛi̯pə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: grij‧pen
- Rhymes: -ɛi̯pən
Verb
grijpen
- (transitive) to grab
Conjugation
| Conjugation of grijpen (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | grijpen | |||
| past singular | greep | |||
| past participle | gegrepen | |||
| infinitive | grijpen | |||
| gerund | grijpen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | grijp | greep | ||
| 2nd person sing. (jij) | grijpt, grijp2 | greep | ||
| 2nd person sing. (u) | grijpt | greep | ||
| 2nd person sing. (gij) | grijpt | greept | ||
| 3rd person singular | grijpt | greep | ||
| plural | grijpen | grepen | ||
| subjunctive sing.1 | grijpe | grepe | ||
| subjunctive plur.1 | grijpen | grepen | ||
| imperative sing. | grijp | |||
| imperative plur.1 | grijpt | |||
| participles | grijpend | gegrepen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- aangrijpen
- afgrijpen
- beetgrijpen
- begrijpen
- grijpstaart
- hergrijpen
- hooggegrepen
- ineengrijpen
- ingrijpen
- misgrijpen
- nagrijpen
- omgrijpen
- ondergrijpen
- ontgrijpen
- opgrijpen
- overgrijpen
- rondgrijpen
- samengrijpen
- teruggrijpen
- toegrijpen
- uitgrijpen
- vastgrijpen
- vergrijpen
- voortgrijpen
- vooruitgrijpen
- weggrijpen