indiskutabel
German
Etymology
From in- + diskutabel, after French indiscutable.
Pronunciation
Audio: (file)
Adjective
indiskutabel (strong nominative masculine singular indiskutabler, not comparable)
- out of the question; indisputable; undebatable; not arguable, unquestionable, undeniable
- not worth talking about
- (of a behavior, etc.) impossible
Declension
Positive forms of indiskutabel (uncomparable)
| number & gender | singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | |||
| predicative | er ist indiskutabel | sie ist indiskutabel | es ist indiskutabel | sie sind indiskutabel | |
| strong declension (without article) |
nominative | indiskutabler | indiskutable | indiskutables | indiskutable |
| genitive | indiskutablen | indiskutabler | indiskutablen | indiskutabler | |
| dative | indiskutablem | indiskutabler | indiskutablem | indiskutablen | |
| accusative | indiskutablen | indiskutable | indiskutables | indiskutable | |
| weak declension (with definite article) |
nominative | der indiskutable | die indiskutable | das indiskutable | die indiskutablen |
| genitive | des indiskutablen | der indiskutablen | des indiskutablen | der indiskutablen | |
| dative | dem indiskutablen | der indiskutablen | dem indiskutablen | den indiskutablen | |
| accusative | den indiskutablen | die indiskutable | das indiskutable | die indiskutablen | |
| mixed declension (with indefinite article) |
nominative | ein indiskutabler | eine indiskutable | ein indiskutables | (keine) indiskutablen |
| genitive | eines indiskutablen | einer indiskutablen | eines indiskutablen | (keiner) indiskutablen | |
| dative | einem indiskutablen | einer indiskutablen | einem indiskutablen | (keinen) indiskutablen | |
| accusative | einen indiskutablen | eine indiskutable | ein indiskutables | (keine) indiskutablen | |
Further reading
- “indiskutabel” in Duden online