induo

Latin

Etymology

From indu- +‎ *uō (to put on). Compare with Latin exuō and Ancient Greek ἐνδύω (endúō).

Pronunciation

Verb

induō (present infinitive induere, perfect active induī, supine indūtum); third conjugation

  1. to put on (clothes etc.); don
    Synonyms: velō, indūcō, saepiō, sūmō
    Antonyms: nūdō, spoliō, exuō
  2. to assume (a part etc.)
    Synonyms: indūcō, assūmō, adoptō, aggredior, sūmō, suscipiō
  3. (with dative or with ) to entangle oneself in, to fall in or upon; to cover, adorn with
    • Florus, Eptiome of Roman history 1.5.9-11:
      Coriolos quoque—pro pudor—victos adeo gloriae fuisse, ut captum oppidum Gnaeus Marcius Coriolanus quasi Numantiam aut Africam nomini indueret.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 106 BCE – 43 BCE, Cicero, Divinatione 2.44-45:
      cum autem se in nubem induerint eiusque tenuissimam quamque partem coeperint dividere atque dirrumpere idque crebrius facere et vehementius, tum et fulgores et tonitrua existere; si autem nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen.
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Derived terms

References

  • induo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • induo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • induo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to dress oneself: induere vestem (without sibi)
    • to put on one's helmet: galeam induere