kucken
See also: Kücken
German
Etymology
Variant of gucken, influenced by kieken.
Pronunciation
- IPA(key): /kʊkən/
Audio: (file)
Verb
kucken (weak, third-person singular present kuckt, past tense kuckte, past participle gekuckt, auxiliary haben)
- (colloquial, chiefly Northern Germany) alternative form of gucken (“to look”)
Conjugation
Conjugation of kucken (weak, auxiliary haben)
| infinitive | kucken | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| present participle | kuckend | ||||
| past participle | gekuckt | ||||
| auxiliary | haben | ||||
| indicative | subjunctive | ||||
| singular | plural | singular | plural | ||
| present | ich kucke | wir kucken | i | ich kucke | wir kucken |
| du kuckst | ihr kuckt | du kuckest | ihr kucket | ||
| er kuckt | sie kucken | er kucke | sie kucken | ||
| preterite | ich kuckte | wir kuckten | ii | ich kuckte1 | wir kuckten1 |
| du kucktest | ihr kucktet | du kucktest1 | ihr kucktet1 | ||
| er kuckte | sie kuckten | er kuckte1 | sie kuckten1 | ||
| imperative | kuck (du) kucke (du) |
kuckt (ihr) | |||
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.
Composed forms of kucken (weak, auxiliary haben)
Further reading
Luxembourgish
Etymology
From Middle High German gücken. More at gucken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkukən/
Verb
kucken (third-person singular present kuckt, past participle gekuckt, auxiliary verb hunn)
Conjugation
| infinitive | kucken | |
|---|---|---|
| participle | gekuckt | |
| auxiliary | hunn | |
| present indicative |
imperative | |
| 1st singular | kucken | — |
| 2nd singular | kucks | kuck |
| 3rd singular | kuckt | — |
| 1st plural | kucken | — |
| 2nd plural | kuckt | kuckt |
| 3rd plural | kucken | — |
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.