kupić

Inherited from Proto-Slavic *kupiti. First attested in 1389.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /kupʲit͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /kupʲit͡ɕʲ/

kupić pf (imperfective kupować)

1. (attested in Greater Poland) to buy
   • 1959 [1389], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 63, Poznań:

     Jaco pani szastauila swe dobro i cupila trzeczø czanscz Kuropatnik

     [Jako pani zastawiła swe dobro i kupiła trzecią część Kuropatnik]

     How much you pay to cover your goods and bought a third part Kuropatnik?

2. (by extension) to acquire, to get
   • 1853 [15th century], Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Piśmiennictwo polskie od czasów najdawniejszych aż do roku 1830, volume 4, page 136:

     Zboycze... za szwe grzechi pyeklo kupyą

     [Zbojce... za swe grzechy piekło kupią]

     Murderers... They will get hell for their sins

• Polish: kupić

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “kupić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish kupić.

• IPA^(key): /ˈku.pit͡ɕ/

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Rhymes: -upit͡ɕ
• Syllabification: ku‧pić

kupić pf (imperfective kupować or (dialectal) kupać)

1. (transitive) to buy

• kupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kupić in Polish dictionaries at PWN

From Proto-Slavic *kupiti.

kupić impf (perfective kupować)

1. to buy