mówniczy
Polish
Etymology
From mównik + -czy. First attested in 1820.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /muvˈɲi.t͡ʂɘ/
- Rhymes: -it͡ʂɘ
- Syllabification: mów‧ni‧czy
Adjective
mówniczy (comparative bardziej mówniczy, superlative najbardziej mówniczy, no derived adverb)
- (relational, not comparable, obsolete) speaker's; talking
- (obsolete) eloquent; loquacious
Declension
Declension of mówniczy (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | mówniczy | mównicza | mównicze | mówniczy | mównicze | |
| genitive | mówniczego | mówniczej | mówniczego | mówniczych | ||
| dative | mówniczemu | mówniczej | mówniczemu | mówniczym | ||
| accusative | mówniczego | mówniczy | mówniczą | mównicze | mówniczych | mównicze |
| instrumental | mówniczym | mówniczą | mówniczym | mówniczymi | ||
| locative | mówniczym | mówniczej | mówniczym | mówniczych | ||
Related terms
adjectives
adverb
verbs
- mówić impf
References
Further reading
- mówniczy in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “mówniczy”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 1057
- mówniczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego