nýta

Faroese

Etymology

From Old Norse njóta, from Proto-Germanic *neutaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈnʊiːta/
  • Rhymes: -ʊiːta
  • Homophone: níta

Verb

nýta (third person singular past indicative nýtti, third person plural past indicative nýtt, supine nýtt)

  1. to use, to employ

Conjugation

Conjugation of (group v-2)
infinitive
supine nýtt
present past
first singular nýti nýtti
second singular nýtir nýtti
third singular nýtir nýtti
plural nýta nýttu
participle (a39)1 nýtandi nýttur
imperative
singular nýt!
plural nýtið!

1Only the past participle being declined.

Synonyms

Anagrams

Icelandic

Etymology

From Old Norse njóta, from Proto-Germanic *neutaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈniːta/
  • Rhymes: -iːta

Verb

nýta (weak verb, third-person singular past indicative nýtti, supine nýtt)

  1. to make use of, use, utilize, take advantage of

Conjugation

nýta – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur nýta
supine sagnbót nýtt
present participle
nýtandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég nýti nýtti nýti nýtti
þú nýtir nýttir nýtir nýttir
hann, hún, það nýtir nýtti nýti nýtti
plural við nýtum nýttum nýtum nýttum
þið nýtið nýttuð nýtið nýttuð
þeir, þær, þau nýta nýttu nýti nýttu
imperative boðháttur
singular þú nýt (þú), nýttu
plural þið nýtið (þið), nýtiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
nýtast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að nýtast
supine sagnbót nýst
present participle
nýtandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég nýtist nýttist nýtist nýttist
þú nýtist nýttist nýtist nýttist
hann, hún, það nýtist nýttist nýtist nýttist
plural við nýtumst nýttumst nýtumst nýttumst
þið nýtist nýttust nýtist nýttust
þeir, þær, þau nýtast nýttust nýtist nýttust
imperative boðháttur
singular þú nýst (þú), nýstu
plural þið nýtist (þið), nýtisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
nýttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
nýttur nýtt nýtt nýttir nýttar nýtt
accusative
(þolfall)
nýttan nýtta nýtt nýtta nýttar nýtt
dative
(þágufall)
nýttum nýttri nýttu nýttum nýttum nýttum
genitive
(eignarfall)
nýtts nýttrar nýtts nýttra nýttra nýttra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
nýtti nýtta nýtta nýttu nýttu nýttu
accusative
(þolfall)
nýtta nýttu nýtta nýttu nýttu nýttu
dative
(þágufall)
nýtta nýttu nýtta nýttu nýttu nýttu
genitive
(eignarfall)
nýtta nýttu nýtta nýttu nýttu nýttu

Anagrams