namówca

See also: namówcą

Polish

Etymology

Etymology tree

Proto-Slavic *na-

Old Polish na-

Proto-Indo-European *mlewH-der.

Proto-Slavic *mъ̀lva

Proto-Indo-European *-yeti

Proto-Indo-European *-éyeti

Proto-Slavic *-iti

Proto-Slavic *mъlviti

Old Polish mówić

Old Polish namówić

Polish namówić

Proto-Slavic *-ьca

Old Polish -ca

Polish -ca

Polish namówca

From namówić +‎ -ca. First attested in 1561.^[1]

Pronunciation

IPA^(key): /naˈmuf.t͡sa/

(Middle Polish) IPA^(key): /nɒˈmof.t͡sa/

Rhymes: -uft͡sa
Syllabification: na‧mów‧ca

Noun

namówca m pers

(obsolete) convincer, persuader
Synonyms: namawiacz, namównik

Declension

Declension of namówca

	singular	plural
nominative	namówca	namówcy/namówce (deprecative)
genitive	namówcy	namówców
dative	namówcy	namówcom
accusative	namówcę	namówców
instrumental	namówcą	namówcami
locative	namówcy	namówcach
vocative	namówco	namówcy

Related terms

adjective

namowny

adverb

namownie

nouns

verbs

mówić impf
namówić pf, namawiać impf

References

^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “namowca”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “namówca”, in Słownik języka polskiego
Aleksander Zdanowicz (1861) “namówca”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “namówca”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 104

[1] Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “namowca”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

[1]