omowny

See also: omówny

Old Polish

Etymology

    From omowa +‎ -ny. First attested in 1474.

    Pronunciation

    • IPA(key): (10th–15th CE) /ɔmɔvniː/
    • IPA(key): (15th CE) /ɔmɔvni/

    Adjective

    omowny

    1. (attested in Sieradz-Łęczyca) slanderous
      • 1915 [1474], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543[1], Sieradz, page 540:
        Jan... gy sprosnymi, vrągayøczymy, omownimy, przecziwnymi, neczsnymi,... nesprawedliwimi, zlosthliwimi slowmi omovil
        [Jan... ji sprosnymi, urągającymi, omownymi, przeciwnymi, nieczsnymi,... niesprawiedliwymi, złostliwymi słowmi omowił]
    verbs

    Descendants

    • Polish: omowny

    References

    • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “omowny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

    Polish

    Alternative forms

    Etymology

      Inherited from Old Polish omowny. By surface analysis, omowa +‎ -ny.

      Pronunciation

      • IPA(key): /ɔˈmɔv.nɘ/
      • Audio:(file)
      • Rhymes: -ɔvnɘ
      • Syllabification: o‧mow‧ny

      Adjective

      omowny (not comparable, derived adverb omownie)

      1. indirect, periphrastic, circumlocutory (described not directly but through a description)
        Synonyms: aluzyjny, peryfrastyczny
      2. (Middle Polish) slanderous
        Synonym: oszczerczy
      3. (Middle Polish) explanatory

      Declension

      Derived terms

      verbs

      Further reading