omrijden

Dutch

Etymology

From om +‎ rijden.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɔm.rɛi̯.də(n)/
  • Audio:(file)

Verb

omrijden

  1. (intransitive) to drive around, to make a detour
  2. (transitive) to knock down or knock over by riding or driving

Conjugation

Conjugation of omrijden (strong class 1, slightly irregular, separable)
infinitive omrijden
past singular reed om
past participle omgereden
infinitive omrijden
gerund omrijden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular rij om, rijd om reed om omrij, omrijd omreed
2nd person sing. (jij) rijdt om, rij om2, rijd om2 reed om omrijdt omreed
2nd person sing. (u) rijdt om reed om omrijdt omreed
2nd person sing. (gij) rijdt om reedt om omrijdt omreedt
3rd person singular rijdt om reed om omrijdt omreed
plural rijden om reden om omrijden omreden
subjunctive sing.1 rijde om rede om omrijde omrede
subjunctive plur.1 rijden om reden om omrijden omreden
imperative sing. rij om, rijd om
imperative plur.1 rijdt om
participles omrijdend omgereden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

  • (knock down): omverrijden

See also

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.