orz

A pictogram of a person prostrating. Consists of o (head) + r (arms and torso) + z (legs).

• Orz

orz

1. An emoticon representing fatigue or despair.
2. An emoticon representing deference or humility.

Clipping of English Ormu with z as a placeholder.

orz

1. (international standards) ISO 639-3 language code for Ormu.

• Wiktionary’s coverage of Ormu terms

orz (not comparable)

1. (informal) Being highly skilled in a certain field, especially mathematics.

   How so orz?

   Terence Tao admits orz.

• horz

Uncertain. Perhaps borrowed from Old Czech oř, from Old High German ros.^[1] Alternatively derived from Proto-Indo-European *h₁órǵʰis (“testicle”) and akin to Latvian ērzelis (“stallion”) and Lithuanian eržilas (“stallion”).^[2]

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔr̝/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔr̝/

orz m ?

1. horse, steed

   Synonym: koń

   • 1962 [around 1420], Stanisław Urbańczyk, editor, Wokabularz trydencki‎^[1], number 41:

     Scapa caballus, horzs hastiber

     [Szkapa caballus, horz hastiber]

2. gelding (castrated male horse)

   Synonyms: hynszt, wałach

   • 1875 [c. 1455-1460], Zygmunt Celichowski, editor, Słowniczek łacińsko- polski wyrazów prawa magdeburskiego z wieku XV. Przedruk homograficzny z kodeksu kórnickiego‎^[2], page 10:

     Runcius, id est spado hynsth uel horz

     [Runcius, id est spado hynst (a. hynszt) vel horz]

3. camel (beast of burden)

   Synonyms: kamel, koń, olepent, rychłonóg, wielbłąd

   • 1880-1894 [mid-fifteenth century], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności‎^[3], volume V, page 284:

     Tunc rex regalibus indutus vestibus dyademate coronatus sedens super dromedarium horz

     [Tunc rex regalibus indutus vestibus dyademate coronatus sedens super dromedarium horz]

• Middle Polish: orz, horz

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “orz, horz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• IPA^(key): /ˈɔʂ/
• Rhymes: -ɔʂ
• Syllabification: orz
• Homophone: oż

orz

1. second-person singular imperative of orać

Inherited from Latin hordeum, ultimately from Proto-Indo-European *ǵʰr̥sdeyom (“bristly”).

• IPA^(key): /orz/

orz n (plural orzuri)

1. barley

• orzar
• orzărie
• orzișor