pokładacz

Polish

Etymology

From pokładać +‎ -acz. First attested in 16h–17th century.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /pɔˈkwa.dat͡ʂ/
  • Rhymes: -adat͡ʂ
  • Syllabification: po‧kła‧dacz

Noun

pokładacz m pers

  1. (obsolete) animal castrator

Declension

Declension of pokładacz
singular plural
nominative pokładacz pokładacze
genitive pokładacza pokładaczy
dative pokładaczowi pokładaczom
accusative pokładacza pokładaczy
instrumental pokładaczem pokładaczami
locative pokładaczu pokładaczach
vocative pokładaczu pokładacze

Derived terms

noun
adjectives
nouns
verbs

References

  1. ^ pokładacz in Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.