praeduco

Latin

Etymology

From prae- (“before”) +‎ dūcō (“lead”).

Pronunciation

Verb

praedūcō (present infinitive praedūcere, perfect active praedūxī, supine praeductum); third conjugation, irregular short imperative

  1. to lead, draw, interpose, make or put before or in front

Conjugation

   Conjugation of praedūcō (third conjugation, irregular short imperative)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praedūcō praedūcis praedūcit praedūcimus praedūcitis praedūcunt
imperfect praedūcēbam praedūcēbās praedūcēbat praedūcēbāmus praedūcēbātis praedūcēbant
future praedūcam praedūcēs praedūcet praedūcēmus praedūcētis praedūcent
perfect praedūxī praedūxistī praedūxit praedūximus praedūxistis praedūxērunt,
praedūxēre
pluperfect praedūxeram praedūxerās praedūxerat praedūxerāmus praedūxerātis praedūxerant
future perfect praedūxerō praedūxeris praedūxerit praedūxerimus praedūxeritis praedūxerint
passive present praedūcor praedūceris,
praedūcere 		praedūcitur praedūcimur praedūciminī praedūcuntur
imperfect praedūcēbar praedūcēbāris,
praedūcēbāre 		praedūcēbātur praedūcēbāmur praedūcēbāminī praedūcēbantur
future praedūcar praedūcēris,
praedūcēre 		praedūcētur praedūcēmur praedūcēminī praedūcentur
perfect praeductus + present active indicative of sum
pluperfect praeductus + imperfect active indicative of sum
future perfect praeductus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praedūcam praedūcās praedūcat praedūcāmus praedūcātis praedūcant
imperfect praedūcerem praedūcerēs praedūceret praedūcerēmus praedūcerētis praedūcerent
perfect praedūxerim praedūxerīs praedūxerit praedūxerīmus praedūxerītis praedūxerint
pluperfect praedūxissem praedūxissēs praedūxisset praedūxissēmus praedūxissētis praedūxissent
passive present praedūcar praedūcāris,
praedūcāre 		praedūcātur praedūcāmur praedūcāminī praedūcantur
imperfect praedūcerer praedūcerēris,
praedūcerēre 		praedūcerētur praedūcerēmur praedūcerēminī praedūcerentur
perfect praeductus + present active subjunctive of sum
pluperfect praeductus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praedūc,
praedūce 		— — praedūcite —
future — praedūcitō praedūcitō — praedūcitōte praedūcuntō
passive present — praedūcere — — praedūciminī —
future — praedūcitor praedūcitor — — praedūcuntor
non-finite forms infinitive participle
active passive active passive
present praedūcere praedūcī praedūcēns —
future praeductūrum esse praeductum īrī praeductūrus praedūcendus,
praedūcundus
perfect praedūxisse praeductum esse — praeductus
future perfect — praeductum fore — —
perfect potential praeductūrum fuisse — — —
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praedūcendī praedūcendō praedūcendum praedūcendō praeductum praeductū

Derived terms

References

  • “praeduco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • “praeduco”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praeduco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.