reika

See also: reikä

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈreiːka]
  • Rhymes: -eiːka

Verb

reika (weak verb, third-person singular past indicative reikaði, supine reikað)

  1. (intransitive) to wander
    Synonyms: eigra, flakka, ráfa, rangla, sveima

Conjugation

reika – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að reika
supine sagnbót reikað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 reikandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég reika reikaði reiki reikaði
þú reikar reikaðir reikir reikaðir
hann, hún, það reikar reikaði reiki reikaði
plural við reikum reikuðum reikum reikuðum
þið reikið reikuðuð reikið reikuðuð
þeir, þær, þau reika reikuðu reiki reikuðu
imperative boðháttur
singular þú reika (þú), reikaðu
plural þið reikið (þið), reikiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

  • reik (“wandering, roaming”)

Japanese

Romanization

reika

  1. Rōmaji transcription of れいか

Norwegian Nynorsk

Noun

reika f

  1. definite singular of reik
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.