rosmar
Galician
Etymology
Cognate with Portuguese rosnar. Perhaps from Vulgar Latin *rebocinare,[1] from re- + trumpet. In that case, cognate with Spanish rebuznar.
Pronunciation
- IPA(key): /rosˈmaɾ/, /rɔsˈmaɾ/
Verb
rosmar (first-person singular present rosmo, first-person singular preterite rosmei, past participle rosmado)
- to growl (to utter a deep guttural sound, as an angry animal)
- to meow
- Synonym: miañar
- to murmur
- to grunt
- Synonyms: gorlar, griñir
- to mutter, grumble; to complain in a low voice
Conjugation
Conjugation of rosmar
Reintegrated conjugation of rosmar (See Appendix:Reintegrationism)
1Less recommended.
Derived terms
References
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “rosmar”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- “rosmar”, in Dicionario da Real Academia Galega (in Galician), A Coruña: Royal Galician Academy, 2012–2025
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “rosmar”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- “rosmar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “rosmar”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
- ^ Joan Coromines, José A[ntonio] Pascual (1983–1991) “rebuznar”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico [Critical Castilian and Hispanic Etymological Dictionary] (in Spanish), Madrid: Gredos