salutaris
Latin
Etymology
From salus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sa.ɫuːˈtaː.rɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sa.luˈt̪aː.ris]
Adjective
salūtāris (neuter salūtāre); third-declension two-termination adjective
- healthy
- useful, helpful
- advantageous
- (Ecclesiastical Latin) salutary, salvific, saving, redeeming from sin
- c. 1260 A.D., St. Thomas Aquinas, O Salutaris Hostia:
- O salutaris Hostia,
Quæ cæli pandis ostium
Bella premunt hostilia,
Da robur, fer auxilium.
Uni trinoque Domino
Sit sempiterna gloria,
Qui vitam sine termino
Nobis donet in patria. Amen.- O, salutary Victim,
Who expandest the door of heaven,
Hostile armies press,
Give strength; bear aid.
To the Triune Lord,
May there be everlasting glory;
that life without end He
to us grant in our homeland. Amen.
- O, salutary Victim,
- c. 1260 A.D., St. Thomas Aquinas, O Salutaris Hostia:
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | salūtāris | salūtāre | salūtārēs | salūtāria | |
| genitive | salūtāris | salūtārium | |||
| dative | salūtārī | salūtāribus | |||
| accusative | salūtārem | salūtāre | salūtārēs salūtārīs |
salūtāria | |
| ablative | salūtārī | salūtāribus | |||
| vocative | salūtāris | salūtāre | salūtārēs | salūtāria | |
Derived terms
Descendants
Noun
salūtāris
- genitive singular of salūtāre
Verb
salūtāris
- second-person singular present passive indicative of salūtō
References
- “salutaris”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “salutaris”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- salutaris in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.