schijnen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch schinen, from Old Dutch skīnan, from Proto-West Germanic *skīnan, from Proto-Germanic *skīnaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsxɛi̯nə(n)/
- Rhymes: -ɛi̯nən
Audio: (file)
Verb
schijnen
- (ergative) to shine
- De zon schijnt.
- The sun is shining.
- Ze scheen een zaklamp in mijn gezicht.
- She shone a torch in my face.
- (copulative) to appear, to seem
- Het schijnt dat ze verhuisd is.
- It appears that she has moved.
Conjugation
| Conjugation of schijnen (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | schijnen | |||
| past singular | scheen | |||
| past participle | geschenen | |||
| infinitive | schijnen | |||
| gerund | schijnen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | schijn | scheen | ||
| 2nd person sing. (jij) | schijnt, schijn2 | scheen | ||
| 2nd person sing. (u) | schijnt | scheen | ||
| 2nd person sing. (gij) | schijnt | scheent | ||
| 3rd person singular | schijnt | scheen | ||
| plural | schijnen | schenen | ||
| subjunctive sing.1 | schijne | schene | ||
| subjunctive plur.1 | schijnen | schenen | ||
| imperative sing. | schijn | |||
| imperative plur.1 | schijnt | |||
| participles | schijnend | geschenen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
adjectives
nouns
verbs
- aanschijnen
- afschijnen
- beschijnen
- bijschijnen
- doodschijnen
- doorschijnen
- heenschijnen
- herschijnen
- inschijnen
- nederschijnen
- neerschijnen
- omschijnen
- ontschijnen
- openschijnen
- opschijnen
- overschijnen
- toeschijnen
- uitschijnen
- verschijnen
- voorschijnen
- wederschijnen
- weerschijnen
- wegschijnen
Descendants
- Negerhollands: skien