siunga

Old Swedish

Etymology

From Old Norse syngva, from Proto-Germanic *singwaną.

Verb

siunga

  1. to sing

Conjugation

Conjugation of siunga (strong)
present past
infinitive siunga
participle siungandi, siungande sungin
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk siunger siungi, siunge sang sungi, sunge
þū siunger siungi, siunge siung sangt sungi, sunge
han siunger siungi, siunge sang sungi, sunge
vīr siungum, siungom siungum, siungom siungum, siungom sungum, sungom sungum, sungom
īr siungin siungin siungin sungin sungin
þēr siunga siungin sungu, sungo sungin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk siungs siungis, siunges sangs sungis, sunges
þū siungs siungis, siunges sangts sungis, sunges
han siungs siungis, siunges sangs sungis, sunges
vīr siungums, -oms siungums, siungoms sungums, sungoms sungums, sungoms
īr siungins siungins sungins sungins
þēr siungas siungins sungus, sungos sungins

Descendants

  • Swedish: sjunga