składownik

Polish

Etymology

From skład +‎ -ownik. First attested in 1788.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /skwaˈdɔv.ɲik/
  • Rhymes: -ɔvɲik
  • Syllabification: skła‧dow‧nik

Noun

składownik m pers

  1. warehouse employee, warehouse manager

Declension

Declension of składownik
singular plural
nominative składownik składownicy/składowniki (deprecative)
genitive składownika składowników
dative składownikowi składownikom
accusative składownika składowników
instrumental składownikiem składownikami
locative składowniku składownikach
vocative składowniku składownicy
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

  1. ^ Edicta Et Mandata Universalia Regnis Galiciæ Et Lodomeriæ ... Promulgata: Rozkazy Y Ustawy Powszechne Krolestwom Galicyi Y Lodomeryi‎[1] (in Latin), Anton Piller, 1788, page 61

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.