skella

See also: -skella and -skellä

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈscɛtla/
    Rhymes: -ɛtla

Etymology 1

Noun

skella f (genitive singular skellu, nominative plural skellur)

  1. a spot, a patch
Declension
Declension of skella (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skella skellan skellur skellurnar
accusative skellu skelluna skellur skellurnar
dative skellu skellunni skellum skellunum
genitive skellu skellunnar skellna, skella skellnanna, skellanna

Etymology 2

From Old Norse skjalla (“clash, clatter”).

Verb

skella (strong verb, third-person singular past indicative skall, third-person plural past indicative skullu, supine skollið)

  1. to crash, bang
    Hausinn skall í gólfið.
    The head banged the floor.
Conjugation
skella – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að skella
supine sagnbót skollið
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skellandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skell skall skelli skylli
þú skellur skallst skellir skyllir
hann, hún, það skellur skall skelli skylli
plural við skellum skullum skellum skyllum
þið skellið skulluð skellið skylluð
þeir, þær, þau skella skullu skelli skyllu
imperative boðháttur
singular þú skell (þú), skelltu
plural þið skellið (þið), skelliði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skollinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skollinn skollin skollið skollnir skollnar skollin
accusative
(þolfall) 		skollinn skollna skollið skollna skollnar skollin
dative
(þágufall) 		skollnum skollinni skollnu skollnum skollnum skollnum
genitive
(eignarfall) 		skollins skollinnar skollins skollinna skollinna skollinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skollni skollna skollna skollnu skollnu skollnu
accusative
(þolfall) 		skollna skollnu skollna skollnu skollnu skollnu
dative
(þágufall) 		skollna skollnu skollna skollnu skollnu skollnu
genitive
(eignarfall) 		skollna skollnu skollna skollnu skollnu skollnu
Derived terms

Etymology 3

From Old Norse skella, causative of the strong verb skella (whence Icelandic skella (2)).

Verb

skella (weak verb, third-person singular past indicative skellti, supine skellt)

  1. to slam, slap [with dative]
    Ekki skella hurðinni!
    Don't slam the door!
    Hann skellti bókinni á borðið.
    He slapped the book down on the table.
Conjugation
skella – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að skella
supine sagnbót skellt
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skellandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skelli skellti skelli skellti
þú skellir skelltir skellir skelltir
hann, hún, það skellir skellti skelli skellti
plural við skellum skelltum skellum skelltum
þið skellið skelltuð skellið skelltuð
þeir, þær, þau skella skelltu skelli skelltu
imperative boðháttur
singular þú skell (þú), skelltu
plural þið skellið (þið), skelliði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skellast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að skellast
supine sagnbót skellst
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skellandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skellist skelltist skellist skelltist
þú skellist skelltist skellist skelltist
hann, hún, það skellist skelltist skellist skelltist
plural við skellumst skelltumst skellumst skelltumst
þið skellist skelltust skellist skelltust
þeir, þær, þau skellast skelltust skellist skelltust
imperative boðháttur
singular þú skellst (þú), skellstu
plural þið skellist (þið), skellisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.