syngja

Faroese

Etymology

From Old Norse syngva, syngja, from Proto-Germanic *singwaną, from Proto-Indo-European *sengʷʰ-.

Verb

syngja (third person singular past indicative sang, third person plural past indicative sungu, supine sungið)

  1. to sing

Conjugation

Conjugation of (irregular)
infinitive
supine sungið
present past
first singular syngi sang
second singular syngur sang
third singular syngur sang
plural syngja sungu
participle (a26)1 syngjandi sungin
imperative
singular syngj!
plural syngjið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse syngva, syngja, from Proto-Germanic *singwaną, from Proto-Indo-European *sengʷʰ-.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsiɲca/
  • Rhymes: -iɲca

Verb

syngja (strong verb, third-person singular past indicative söng, third-person plural past indicative sungu, supine sungið)

  1. to sing [intransitive or with accusative]
  2. (intransitive, of birds) to warble, to sing, to chirp
  3. to sound, to ring, to resound

Conjugation

syngja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur syngja
supine sagnbót sungið
present participle
syngjandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég syng söng syngi syngi
þú syngur söngst syngir syngir
hann, hún, það syngur söng syngi syngi
plural við syngjum sungum syngjum syngjum
þið syngið sunguð syngið syngjuð
þeir, þær, þau syngja sungu syngi syngju
imperative boðháttur
singular þú syng (þú), syngdu
plural þið syngið (þið), syngiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sunginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
sunginn sungin sungið sungnir sungnar sungin
accusative
(þolfall)
sunginn sungna sungið sungna sungnar sungin
dative
(þágufall)
sungnum sunginni sungnu sungnum sungnum sungnum
genitive
(eignarfall)
sungins sunginnar sungins sunginna sunginna sunginna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
sungni sungna sungna sungnu sungnu sungnu
accusative
(þolfall)
sungna sungnu sungna sungnu sungnu sungnu
dative
(þágufall)
sungna sungnu sungna sungnu sungnu sungnu
genitive
(eignarfall)
sungna sungnu sungna sungnu sungnu sungnu

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse syngva, syngja, from Proto-Germanic *singwaną, from Proto-Indo-European *sengʷʰ-. Akin to English sing.

Pronunciation

  • IPA(key): /²sʏɲ.ʝɑ/, /²sʏɲ.jɑ/

Verb

syngja (present tense syng, past tense song, past participle sunge, passive infinitive syngjast, present participle syngjande, imperative syng)

  1. to sing
    Eg har ikkje sunge denne songen på årevis.
    I haven't sung this song for years.
    • 1883, Arne Garborg, Bondestudentar[1], Bergen: Nygaard, page 1:
      Song ikkje kvar Fugl si Morgonsalma til Guds Æra?
      Didn't each bird sing its morning hymn to God's glory?
  2. echo, boom

Conjugation

References

Old Norse

Alternative forms

Etymology

From earlier syngva, from Proto-Germanic *singwaną.

Verb

syngja

  1. to sing

Conjugation

Conjugation of syngja — active (strong class 3)
infinitive syngja
present participle syngjandi
past participle sunginn
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular syng sǫng syngja synga
2nd person singular syngr sǫngt syngir syngir
3rd person singular syngr sǫng syngi syngi
1st person plural syngjum sungum syngim syngim
2nd person plural syngið sunguð syngið syngið
3rd person plural syngja sungu syngi syngi
imperative present
2nd person singular syng
1st person plural syngjum
2nd person plural syngið
Conjugation of syngja — mediopassive (strong class 3)
infinitive syngjask
present participle syngjandisk
past participle sungizk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular syngjumk sungumk syngjumk syngumk
2nd person singular syngsk sǫngzk syngisk syngisk
3rd person singular syngsk sǫngsk syngisk syngisk
1st person plural syngjumsk sungumsk syngimsk syngimsk
2nd person plural syngizk sunguzk syngizk syngizk
3rd person plural syngjask sungusk syngisk syngisk
imperative present
2nd person singular syngsk
1st person plural syngjumsk
2nd person plural syngizk

Descendants

  • Icelandic: syngja
  • Faroese: syngja
  • Norwegian Nynorsk: syngja
  • Jamtish: sjunge
  • Elfdalian: singga
  • Old Swedish: siunga
  • Danish: synge


Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “syngja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive