turba
Catalan
Etymology
Pronunciation
Noun
turba f (plural turbes)
Further reading
- “turba”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
Estonian
Noun
turba
- genitive singular of turvas
Galician
Pronunciation
- IPA(key): [ˈtuɾβɐ]
Etymology 1
Borrowed from French tourbe, from Proto-Germanic *turbz.
Noun
turba f (plural turbas)
Derived terms
Etymology 2
Learned borrowing from Latin turba.
Noun
turba f (plural turbas)
- (literary) mob
Related terms
References
- Xavier Varela Barreiro, Xavier Gómez Guinovart (2006–2018) “turba”, in Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, editor (2006–2013), “turba”, in Dicionario de Dicionarios da lingua galega [Dictionary of Dictionaries of the Galician language] (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Antón Luís Santamarina Fernández, Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, editors (2003–2018), “turba”, in Tesouro informatizado da lingua galega (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega
- Rosario Álvarez Blanco, editor (2014–2024), “turba”, in Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués (in Galician), Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega, →ISSN
Hausa
Pronunciation
Noun
turbā̀ f (possessed form turbàr̃)
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtur.ba/
- Rhymes: -urba
- Hyphenation: tùr‧ba
Etymology 1
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
turba
- inflection of turbare:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Etymology 2
Noun
turba f (plural turbe)
Anagrams
Latin
Etymology 1
Probably from Ancient Greek τύρβη (túrbē, “tumult, disorder, turmoil”),[1] from Proto-Indo-European *(s)twerH- (“to rotate, swirl, twirl, move around”); related to English storm.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈtʊr.ba]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt̪ur.ba]
Noun
turba f (genitive turbae); first declension
- turmoil, disorder, stir, disturbance, tumult, uproar, hubbub, commotion, trouble, confusion, disarray, brawl
- mob, crowd, throng
- multitude
- Synonym: multitūdō
- 405 CE, Jerome, Vulgate Lucas.9.16:
- acceptis autem quinque panibus et duobus piscibus respexit in caelum et benedixit illis et fregit et distribuit discipulis suis ut ponerent ante turbas
- Then [Jesus] took the five loaves and the two fishes, and looking up to heaven, he blessed them, and broke, and gave to the disciples to set before the multitude.
- acceptis autem quinque panibus et duobus piscibus respexit in caelum et benedixit illis et fregit et distribuit discipulis suis ut ponerent ante turbas
Declension
First-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | turba | turbae |
genitive | turbae | turbārum |
dative | turbae | turbīs |
accusative | turbam | turbās |
ablative | turbā | turbīs |
vocative | turba | turbae |
Related terms
- turbāmentum
- turbātē
- turbātiō
- turbātor
- turbātrix
- turbātus
- turbēlae
- turbellae
- turben
- turbidē
- turbidus
- turbinātiō
- turbinātus
- turbineus
- turbō
- turbula
- turbulentē
- turbulenter
- turbulentō
- turbulentus
Descendants
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈtʊr.baː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt̪ur.ba]
Verb
turbā
- second-person singular present active imperative of turbō
References
- “turba”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “turba”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "turba", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- turba in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- the lictors clear the way: lictores summovent turbam (Liv. 4. 50)
- the lictors clear the way: lictores summovent turbam (Liv. 4. 50)
- turba in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016
- “turba”, in William Smith, editor (1854, 1857), A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly
- “turba”, in Richard Stillwell et al., editor (1976), The Princeton Encyclopedia of Classical Sites, Princeton, N.J.: Princeton University Press
- ^ De Vaan, Michiel (2008) “turba”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 634
Portuguese
Etymology 1
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /ˈtuʁ.bɐ/ [ˈtuɦ.bɐ]
- (São Paulo) IPA(key): /ˈtuɾ.bɐ/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /ˈtuʁ.bɐ/
- (Southern Brazil) IPA(key): /ˈtuɻ.ba/
- (Portugal) IPA(key): /ˈtuɾ.bɐ/ [ˈtuɾ.βɐ]
Noun
turba f (plural turbas)
Quotations
For quotations using this term, see Citations:turba.
Etymology 2
Verb
turba
- inflection of turbar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Romanian
Etymology
Verb
a turba (third-person singular present turbează, past participle turbat, third-person subjunctive turbeze) 1st conjugation
Conjugation
infinitive | a turba | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | turbând | ||||||
past participle | turbat | ||||||
number | singular | plural | |||||
person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | turbez | turbezi | turbează | turbăm | turbați | turbează | |
imperfect | turbam | turbai | turba | turbam | turbați | turbau | |
simple perfect | turbai | turbași | turbă | turbarăm | turbarăți | turbară | |
pluperfect | turbasem | turbaseși | turbase | turbaserăm | turbaserăți | turbaseră | |
subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
present | să turbez | să turbezi | să turbeze | să turbăm | să turbați | să turbeze | |
imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
affirmative | turbează | turbați | |||||
negative | nu turba | nu turbați |
Derived terms
Related terms
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtuɾba/ [ˈt̪uɾ.β̞a]
Audio (Peru): (file) - Rhymes: -uɾba
- Syllabification: tur‧ba
Etymology 1
Noun
turba f (plural turbas)
Etymology 2
Noun
turba f (plural turbas)
Derived terms
Etymology 3
See the etymology of the corresponding lemma form.
Adjective
turba f
- feminine singular of turbo
Etymology 4
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
turba
- inflection of turbar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Further reading
- “turba”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024
Zaghawa
Noun
turba
References
- Beria-English English-Beria Dictionary [provisional] ADESK, Iriba, Kobe Department, Chad