ultimativ
German
Pronunciation
- IPA(key): /ˌʊltimaˑˈtiːf/
Audio: (file)
Adjective
ultimativ (strong nominative masculine singular ultimativer, not comparable)
- ultimate (greatest or maximum)
- Das Buch verweise darauf, dass das ultimative Ziel des Kommunismus darin besteht, Menschen zu zerstören, beginnend mit der Zerstörung traditioneller Werte.
- The book pointed out that the ultimate goal of communism is to destroy human beings, starting with the destruction of traditional values.
Declension
Positive forms of ultimativ (uncomparable)
| number & gender | singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | |||
| predicative | er ist ultimativ | sie ist ultimativ | es ist ultimativ | sie sind ultimativ | |
| strong declension (without article) |
nominative | ultimativer | ultimative | ultimatives | ultimative |
| genitive | ultimativen | ultimativer | ultimativen | ultimativer | |
| dative | ultimativem | ultimativer | ultimativem | ultimativen | |
| accusative | ultimativen | ultimative | ultimatives | ultimative | |
| weak declension (with definite article) |
nominative | der ultimative | die ultimative | das ultimative | die ultimativen |
| genitive | des ultimativen | der ultimativen | des ultimativen | der ultimativen | |
| dative | dem ultimativen | der ultimativen | dem ultimativen | den ultimativen | |
| accusative | den ultimativen | die ultimative | das ultimative | die ultimativen | |
| mixed declension (with indefinite article) |
nominative | ein ultimativer | eine ultimative | ein ultimatives | (keine) ultimativen |
| genitive | eines ultimativen | einer ultimativen | eines ultimativen | (keiner) ultimativen | |
| dative | einem ultimativen | einer ultimativen | einem ultimativen | (keinen) ultimativen | |
| accusative | einen ultimativen | eine ultimative | ein ultimatives | (keine) ultimativen | |
Descendants
- → Hebrew: אולטימטיבי (ultimatívi)
Further reading
- “ultimativ” in Duden online
Romanian
Etymology
Borrowed from French ultimatif. By surface analysis, ultima + -tiv.
Adjective
ultimativ m or n (feminine singular ultimativă, masculine plural ultimativi, feminine and neuter plural ultimative)
- (attributive) ultimatum
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | ultimativ | ultimativă | ultimativi | ultimative | |||
| definite | ultimativul | ultimativa | ultimativii | ultimativele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | ultimativ | ultimative | ultimativi | ultimative | |||
| definite | ultimativului | ultimativei | ultimativilor | ultimativelor | ||||