veifa

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈveiːva/
  • Rhymes: -eiːva

Etymology 1

From Old Norse veifa, from Proto-Germanic *waibjō, from Proto-Indo-European *weyp-.

Verb

veifa (weak verb, third-person singular past indicative veifaði, supine veifað)

  1. to swing [with dative]
    Synonyms: vingsa, sveifla
  2. to wave [with dative]
    Synonym: vinka
Conjugation
veifa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að veifa
supine sagnbót veifað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 veifandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég veifa veifaði veifi veifaði
þú veifar veifaðir veifir veifaðir
hann, hún, það veifar veifaði veifi veifaði
plural við veifum veifuðum veifum veifuðum
þið veifið veifuðuð veifið veifuðuð
þeir, þær, þau veifa veifuðu veifi veifuðu
imperative boðháttur
singular þú veifa (þú), veifaðu
plural þið veifið (þið), veifiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
veifast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að veifast
supine sagnbót veifast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 veifandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég veifast veifaðist veifist veifaðist
þú veifast veifaðist veifist veifaðist
hann, hún, það veifast veifaðist veifist veifaðist
plural við veifumst veifuðumst veifumst veifuðumst
þið veifist veifuðust veifist veifuðust
þeir, þær, þau veifast veifuðust veifist veifuðust
imperative boðháttur
singular þú veifast (þú), veifastu
plural þið veifist (þið), veifisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
veifaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		veifaður veifuð veifað veifaðir veifaðar veifuð
accusative
(þolfall) 		veifaðan veifaða veifað veifaða veifaðar veifuð
dative
(þágufall) 		veifuðum veifaðri veifuðu veifuðum veifuðum veifuðum
genitive
(eignarfall) 		veifaðs veifaðrar veifaðs veifaðra veifaðra veifaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		veifaði veifaða veifaða veifuðu veifuðu veifuðu
accusative
(þolfall) 		veifaða veifuðu veifaða veifuðu veifuðu veifuðu
dative
(þágufall) 		veifaða veifuðu veifaða veifuðu veifuðu veifuðu
genitive
(eignarfall) 		veifaða veifuðu veifaða veifuðu veifuðu veifuðu

Etymology 2

Noun

veifa f (genitive singular veifu, nominative plural veifur)

  1. pennant, flag
Declension
Declension of veifa (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative veifa veifan veifur veifurnar
accusative veifu veifuna veifur veifurnar
dative veifu veifunni veifum veifunum
genitive veifu veifunnar veifa, veifna veifanna, veifnanna

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *waibijaną, whence also Gothic 𐌱𐌹𐍅𐌰𐌹𐌱𐌾𐌰𐌽 (biwaibjan).

Verb

veifa

  1. to wave

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

  • Icelandic: veifa
  • Norwegian: veive
  • Swedish: veva

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “veifa”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.