veina

See also: veïna

French

Verb

veina

  1. third-person singular past historic of veiner

Anagrams

Icelandic

Etymology

From Old Norse veina, from Proto-Germanic *wainōną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈveiːna/
  • Rhymes: -eiːna

Verb

veina (weak verb, third-person singular past indicative veinaði, supine veinað)

  1. (intransitive) to wail, to cry out (in pain, desperation, etc.)
    Synonyms: kveina, væla

Conjugation

veina – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að veina
supine sagnbót veinað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 veinandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég veina veinaði veini veinaði
þú veinar veinaðir veinir veinaðir
hann, hún, það veinar veinaði veini veinaði
plural við veinum veinuðum veinum veinuðum
þið veinið veinuðuð veinið veinuðuð
þeir, þær, þau veina veinuðu veini veinuðu
imperative boðháttur
singular þú veina (þú), veinaðu
plural þið veinið (þið), veiniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

  • vein (“wail, cry”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.