vinclar
Catalan
Etymology
Inherited from Latin vinculāre. Doublet of vincular.
Pronunciation
Verb
vinclar (first-person singular present vinclo, first-person singular preterite vinclí, past participle vinclat)
- (archaic) to bind
- (transitive) to bend
- Synonym: corbar
- (intransitive, pronominal) to bend, to curve
- Synonym: corbar-se
Conjugation
Conjugation of vinclar (first conjugation)
| infinitive | vinclar | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | vinclant | ||||||
| past participle | masculine | feminine | |||||
| singular | vinclat | vinclada | |||||
| plural | vinclats | vinclades | |||||
| person | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | vinclo | vincles | vincla | vinclem | vincleu | vinclen | |
| imperfect | vinclava | vinclaves | vinclava | vinclàvem | vinclàveu | vinclaven | |
| future | vinclaré | vinclaràs | vinclarà | vinclarem | vinclareu | vinclaran | |
| preterite | vinclí | vinclares | vinclà | vinclàrem | vinclàreu | vinclaren | |
| conditional | vinclaria | vinclaries | vinclaria | vinclaríem | vinclaríeu | vinclarien | |
| subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
| present | vincli | vinclis | vincli | vinclem | vincleu | vinclin | |
| imperfect | vinclés | vinclessis | vinclés | vincléssim | vincléssiu | vinclessin | |
| imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
| affirmative | — | vincla | vincli | vinclem | vincleu | vinclin | |
| negative (no) | — | no vinclis | no vincli | no vinclem | no vincleu | no vinclin | |
Derived terms
- vinclada
- vincladís
- vinclament
Related terms
Further reading
- “vinclar”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007