vuit
Catalan
80[a], [b] | ||
← 7 | 8 | 9 → |
---|---|---|
Cardinal (Central): vuit Cardinal (Valencian): huit Ordinal (Central): vuitè Ordinal (Valencian): huité Ordinal (Latinate): octau Ordinal abbreviation (Central): 8è Ordinal abbreviation (Valencian): 8é Ordinal abbreviation (Latinate): 8u Multiplier: òctuple | ||
Catalan Wikipedia article on 8 |
Alternative forms
Etymology
Inherited from Latin octō (“eight”), from Proto-Indo-European *oḱtṓw.
Pronunciation
- IPA(key): (Central) [ˈbujt]
- IPA(key): (Balearic, Valencia) [ˈvujt]
Audio (Central): (file) - Rhymes: -ujt
- Homophone: buit
Numeral
vuit m or f
Noun
vuit m (plural vuits)
Derived terms
Old French
Alternative forms
Etymology
Inherited from Vulgar Latin *vocitum.
Adjective
vuit m (oblique and nominative feminine singular vuide)
- empty (having no content)
Declension
Case | masculine | feminine | neuter | |
---|---|---|---|---|
singular | subject | vuiz | vuide/voide | vuit |
oblique | vuit | |||
plural | subject | vuit | vuides/voides | |
oblique | vuiz |
Descendants
- Bourguignon: veude
- French: vide
- → Romanian: vid
- Norman: viède
- Picard: uide
- Walloon: vude
- → Middle English: voide, voyde
Piedmontese
Adjective
vuit
Romanian
Etymology
Past participle of vui.
Noun
vuit n (uncountable)
Declension
singular only | indefinite | definite |
---|---|---|
nominative-accusative | vuit | vuitul |
genitive-dative | vuit | vuitului |
vocative | vuitule |
Verb
vuit (past participle of vui)
- past participle of vui
Volapük
Noun
vuit (nominative plural vuits)
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | vuit | vuits |
genitive | vuita | vuitas |
dative | vuite | vuites |
accusative | vuiti | vuitis |
vocative 1 | o vuit! | o vuits! |
predicative 2 | vuitu | vuitus |
1 status as a case is disputed
2 in later, non-classical Volapük only