zakładniczka

From zakładnik +‎ -ka. First attested in 1799.^[1]

• IPA^(key): /za.kwadˈɲit͡ʂ.ka/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂka
• Syllabification: za‧kład‧nicz‧ka

zakładniczka f (male equivalent zakładnik)

1. female equivalent of zakładnik (“hostage”) (person seized in order to compel another party to act (or refrain from acting) in a certain way, because of the threat of harm to the hostage)

   Synonym: (obsolete) zakładnica

• zakładniczka in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zakładniczka”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zakładniczka”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zakładniczka”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 125
• zakładniczka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego