zakładnik

Polish

Etymology

From zakład +‎ -nik. First attested in the 16th century.[1]

Pronunciation

 
  • IPA(key): /zaˈkwad.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -adɲik
  • Syllabification: za‧kład‧nik

Noun

zakładnik m pers (female equivalent zakładniczka or (obsolete) zakładnica)

  1. hostage (person seized in order to compel another party to act (or refrain from acting) in a certain way, because of the threat of harm to the hostage)

Declension

Declension of zakładnik
singular plural
nominative zakładnik zakładnicy/zakładniki (deprecative)
genitive zakładnika zakładników
dative zakładnikowi zakładnikom
accusative zakładnika zakładników
instrumental zakładnikiem zakładnikami
locative zakładniku zakładnikach
vocative zakładniku zakładnicy

Derived terms

noun
adjectives
nouns
verbs

Noun

zakładnik m inan

  1. (Chełmno) weight nail (thick nail at the end of a pole used to attach weight when four horses are riding)

References

  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zakładnik”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.