þola

See also: yola and Yola

Icelandic

Etymology

From Old Norse þola, from Proto-Germanic *þulāną. Cognate with English thole.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈθɔːla/
  • Rhymes: -ɔːla

Verb

þola (weak verb, third-person singular past indicative þoldi, supine þolað)

  1. to endure, to take, to withstand

Conjugation

þola – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að þola
supine sagnbót þolað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 þolandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég þoli þoldi þoli þyldi
þú þolir þoldir þolir þyldir
hann, hún, það þolir þoldi þoli þyldi
plural við þolum þoldum þolum þyldum
þið þolið þolduð þolið þylduð
þeir, þær, þau þola þoldu þoli þyldu
imperative boðháttur
singular þú þoldu (þú), þol
plural þið þolið (þið), þoliði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þolast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að þolast
supine sagnbót þolast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 þolandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég þolist þoldist þolist þyldist
þú þolist þoldist þolist þyldist
hann, hún, það þolist þoldist þolist þyldist
plural við þolumst þoldumst þolumst þyldumst
þið þolist þoldust þolist þyldust
þeir, þær, þau þolast þoldust þolist þyldust
imperative boðháttur
singular þú {{{56}}} (þú), {{{56}}}u
plural þið {{{57}}} (þið), {{{57}}}i1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Further reading

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *þulāną.

Verb

þola (singular past indicative þoldi, plural past indicative þoldu, past participle þolt or þolat)

  1. to bear, endure, suffer

Conjugation

Conjugation of þola — active (weak class 3)
infinitive þola
present participle þolandi
past participle þolaðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular þoli þolda þola þølda
2nd person singular þolir þoldir þolir þøldir
3rd person singular þolir þoldi þoli þøldi
1st person plural þolum þoldum þolim þøldim
2nd person plural þolið þolduð þolið þøldið
3rd person plural þola þoldu þoli þøldi
imperative present
2nd person singular þol
1st person plural þolum
2nd person plural þolið
Conjugation of þola — mediopassive (weak class 3)
infinitive þolask
present participle þolandisk
past participle þolazk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular þolumk þoldumk þolumk þøldumk
2nd person singular þolisk þoldisk þolisk þøldisk
3rd person singular þolisk þoldisk þolisk þøldisk
1st person plural þolumsk þoldumsk þolimsk þøldimsk
2nd person plural þolizk þolduzk þolizk þøldizk
3rd person plural þolask þoldusk þolisk þøldisk
imperative present
2nd person singular þolsk
1st person plural þolumsk
2nd person plural þolizk

Derived terms

  • þol n (“patience, endurance”)
  • þolanligr (“tolerable”)

Descendants

  • Icelandic: þola
  • Faroese: tola
  • Norwegian Nynorsk: tola, tole
  • Norwegian: (dialectal) tøla, tålå, tølja
  • Elfdalian: tuolå
  • Old Swedish: þola, þula
  • Scanian: tula
  • Old Danish: tholæ
  • Gutnish: tule

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “þola”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 514; also available at the Internet Archive

Old Swedish

Alternative forms

Etymology

From Old Norse þola, from Proto-Germanic *þulāną.

Verb

þola

  1. to endure, to bear
  2. to tolerate, to accept
  3. to allow

Conjugation

Conjugation of þola (weak)
present past
infinitive þola —
participle þolandi, -e þolt (ntr.)
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk þol þoli, -e — þoldi, -e þoldi, -e
þū þol þoli, -e þol þoldi, -e þoldi, -e
han þol þoli, -e — þoldi, -e þoldi, -e
vīr þolum, -om þolum, -om þolum, -om þoldum, -om þoldum, -om
īr þolin þolin þolin þoldin þoldin
þēr þola þolin — þoldu, -om þoldin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk þolis þolis, -es — þoldis, -es þoldis, -es
þū þolis þolis, -es — þoldis, -es þoldis, -es
han þolis þolis, -es — þoldis, -es þoldis, -es
vīr þolums, -oms þolums, -oms — þoldums, -oms þoldums, -oms
īr þolins þolins — þoldins þoldins
þēr þolas þolins — þoldus, -os þoldins

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.