بغى

See also: بغي

Arabic

Etymology

Root
ب غ ي (b ḡ y)
8 terms

Cognate with Biblical Hebrew בָּעָה (seek) and Aramaic בְּעָא (ask, seek) and בְּעֵי.

Verb

بَغَى • (baḡā) I (non-past يَبْغِي (yabḡī), verbal noun بُغْيَة (buḡya))

  1. (transitive) to desire, to covet
  2. (transitive) to wish for, to want

Conjugation

Conjugation of بَغَى (I, final-weak, a ~ i, full passive (?), verbal noun بُغْيَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
بُغْيَة
buḡya
active participle
اِسْم الْفَاعِل
بَاغٍ
bāḡin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَبْغِيّ
mabḡiyy
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بَغَيْتُ
baḡaytu
بَغَيْتَ
baḡayta
بَغَى
baḡā
بَغَيْتُمَا
baḡaytumā
بَغَيَا
baḡayā
بَغَيْنَا
baḡaynā
بَغَيْتُمْ
baḡaytum
بَغَوْا
baḡaw
f بَغَيْتِ
baḡayti
بَغَتْ
baḡat
بَغَتَا
baḡatā
بَغَيْتُنَّ
baḡaytunna
بَغَيْنَ
baḡayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَبْغِي
ʔabḡī
تَبْغِي
tabḡī
يَبْغِي
yabḡī
تَبْغِيَانِ
tabḡiyāni
يَبْغِيَانِ
yabḡiyāni
نَبْغِي
nabḡī
تَبْغُونَ
tabḡūna
يَبْغُونَ
yabḡūna
f تَبْغِينَ
tabḡīna
تَبْغِي
tabḡī
تَبْغِيَانِ
tabḡiyāni
تَبْغِينَ
tabḡīna
يَبْغِينَ
yabḡīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَبْغِيَ
ʔabḡiya
تَبْغِيَ
tabḡiya
يَبْغِيَ
yabḡiya
تَبْغِيَا
tabḡiyā
يَبْغِيَا
yabḡiyā
نَبْغِيَ
nabḡiya
تَبْغُوا
tabḡū
يَبْغُوا
yabḡū
f تَبْغِي
tabḡī
تَبْغِيَ
tabḡiya
تَبْغِيَا
tabḡiyā
تَبْغِينَ
tabḡīna
يَبْغِينَ
yabḡīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَبْغِ
ʔabḡi
تَبْغِ
tabḡi
يَبْغِ
yabḡi
تَبْغِيَا
tabḡiyā
يَبْغِيَا
yabḡiyā
نَبْغِ
nabḡi
تَبْغُوا
tabḡū
يَبْغُوا
yabḡū
f تَبْغِي
tabḡī
تَبْغِ
tabḡi
تَبْغِيَا
tabḡiyā
تَبْغِينَ
tabḡīna
يَبْغِينَ
yabḡīna
imperative
الْأَمْر
m اِبْغِ
ibḡi
اِبْغِيَا
ibḡiyā
اِبْغُوا
ibḡū
f اِبْغِي
ibḡī
اِبْغِينَ
ibḡīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بُغِيتُ
buḡītu
بُغِيتَ
buḡīta
بُغِيَ
buḡiya
بُغِيتُمَا
buḡītumā
بُغِيَا
buḡiyā
بُغِينَا
buḡīnā
بُغِيتُمْ
buḡītum
بُغُوا
buḡū
f بُغِيتِ
buḡīti
بُغِيَتْ
buḡiyat
بُغِيَتَا
buḡiyatā
بُغِيتُنَّ
buḡītunna
بُغِينَ
buḡīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُبْغَى
ʔubḡā
تُبْغَى
tubḡā
يُبْغَى
yubḡā
تُبْغَيَانِ
tubḡayāni
يُبْغَيَانِ
yubḡayāni
نُبْغَى
nubḡā
تُبْغَوْنَ
tubḡawna
يُبْغَوْنَ
yubḡawna
f تُبْغَيْنَ
tubḡayna
تُبْغَى
tubḡā
تُبْغَيَانِ
tubḡayāni
تُبْغَيْنَ
tubḡayna
يُبْغَيْنَ
yubḡayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُبْغَى
ʔubḡā
تُبْغَى
tubḡā
يُبْغَى
yubḡā
تُبْغَيَا
tubḡayā
يُبْغَيَا
yubḡayā
نُبْغَى
nubḡā
تُبْغَوْا
tubḡaw
يُبْغَوْا
yubḡaw
f تُبْغَيْ
tubḡay
تُبْغَى
tubḡā
تُبْغَيَا
tubḡayā
تُبْغَيْنَ
tubḡayna
يُبْغَيْنَ
yubḡayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُبْغَ
ʔubḡa
تُبْغَ
tubḡa
يُبْغَ
yubḡa
تُبْغَيَا
tubḡayā
يُبْغَيَا
yubḡayā
نُبْغَ
nubḡa
تُبْغَوْا
tubḡaw
يُبْغَوْا
yubḡaw
f تُبْغَيْ
tubḡay
تُبْغَ
tubḡa
تُبْغَيَا
tubḡayā
تُبْغَيْنَ
tubḡayna
يُبْغَيْنَ
yubḡayna

Verb

بَغَى • (baḡā) I (non-past يَبْغِي (yabḡī), verbal noun بِغَاء (biḡāʔ))

  1. to fornicate, to whore

Conjugation

Conjugation of بَغَى (I, final-weak, a ~ i, full passive (?), verbal noun بِغَاء)
verbal noun
الْمَصْدَر
بِغَاء
biḡāʔ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
بَاغٍ
bāḡin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَبْغِيّ
mabḡiyy
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بَغَيْتُ
baḡaytu
بَغَيْتَ
baḡayta
بَغَى
baḡā
بَغَيْتُمَا
baḡaytumā
بَغَيَا
baḡayā
بَغَيْنَا
baḡaynā
بَغَيْتُمْ
baḡaytum
بَغَوْا
baḡaw
f بَغَيْتِ
baḡayti
بَغَتْ
baḡat
بَغَتَا
baḡatā
بَغَيْتُنَّ
baḡaytunna
بَغَيْنَ
baḡayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَبْغِي
ʔabḡī
تَبْغِي
tabḡī
يَبْغِي
yabḡī
تَبْغِيَانِ
tabḡiyāni
يَبْغِيَانِ
yabḡiyāni
نَبْغِي
nabḡī
تَبْغُونَ
tabḡūna
يَبْغُونَ
yabḡūna
f تَبْغِينَ
tabḡīna
تَبْغِي
tabḡī
تَبْغِيَانِ
tabḡiyāni
تَبْغِينَ
tabḡīna
يَبْغِينَ
yabḡīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَبْغِيَ
ʔabḡiya
تَبْغِيَ
tabḡiya
يَبْغِيَ
yabḡiya
تَبْغِيَا
tabḡiyā
يَبْغِيَا
yabḡiyā
نَبْغِيَ
nabḡiya
تَبْغُوا
tabḡū
يَبْغُوا
yabḡū
f تَبْغِي
tabḡī
تَبْغِيَ
tabḡiya
تَبْغِيَا
tabḡiyā
تَبْغِينَ
tabḡīna
يَبْغِينَ
yabḡīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَبْغِ
ʔabḡi
تَبْغِ
tabḡi
يَبْغِ
yabḡi
تَبْغِيَا
tabḡiyā
يَبْغِيَا
yabḡiyā
نَبْغِ
nabḡi
تَبْغُوا
tabḡū
يَبْغُوا
yabḡū
f تَبْغِي
tabḡī
تَبْغِ
tabḡi
تَبْغِيَا
tabḡiyā
تَبْغِينَ
tabḡīna
يَبْغِينَ
yabḡīna
imperative
الْأَمْر
m اِبْغِ
ibḡi
اِبْغِيَا
ibḡiyā
اِبْغُوا
ibḡū
f اِبْغِي
ibḡī
اِبْغِينَ
ibḡīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بُغِيتُ
buḡītu
بُغِيتَ
buḡīta
بُغِيَ
buḡiya
بُغِيتُمَا
buḡītumā
بُغِيَا
buḡiyā
بُغِينَا
buḡīnā
بُغِيتُمْ
buḡītum
بُغُوا
buḡū
f بُغِيتِ
buḡīti
بُغِيَتْ
buḡiyat
بُغِيَتَا
buḡiyatā
بُغِيتُنَّ
buḡītunna
بُغِينَ
buḡīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُبْغَى
ʔubḡā
تُبْغَى
tubḡā
يُبْغَى
yubḡā
تُبْغَيَانِ
tubḡayāni
يُبْغَيَانِ
yubḡayāni
نُبْغَى
nubḡā
تُبْغَوْنَ
tubḡawna
يُبْغَوْنَ
yubḡawna
f تُبْغَيْنَ
tubḡayna
تُبْغَى
tubḡā
تُبْغَيَانِ
tubḡayāni
تُبْغَيْنَ
tubḡayna
يُبْغَيْنَ
yubḡayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُبْغَى
ʔubḡā
تُبْغَى
tubḡā
يُبْغَى
yubḡā
تُبْغَيَا
tubḡayā
يُبْغَيَا
yubḡayā
نُبْغَى
nubḡā
تُبْغَوْا
tubḡaw
يُبْغَوْا
yubḡaw
f تُبْغَيْ
tubḡay
تُبْغَى
tubḡā
تُبْغَيَا
tubḡayā
تُبْغَيْنَ
tubḡayna
يُبْغَيْنَ
yubḡayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُبْغَ
ʔubḡa
تُبْغَ
tubḡa
يُبْغَ
yubḡa
تُبْغَيَا
tubḡayā
يُبْغَيَا
yubḡayā
نُبْغَ
nubḡa
تُبْغَوْا
tubḡaw
يُبْغَوْا
yubḡaw
f تُبْغَيْ
tubḡay
تُبْغَ
tubḡa
تُبْغَيَا
tubḡayā
تُبْغَيْنَ
tubḡayna
يُبْغَيْنَ
yubḡayna

Verb

بَغَى • (baḡā) I (non-past يَبْغِي (yabḡī), verbal noun بَغْي (baḡy))

  1. to wrong, to violate, to oppress, to treat unjustly [with عَلَى (ʕalā) ‘someone’]

Conjugation

Conjugation of بَغَى (I, final-weak, a ~ i, full passive (?), verbal noun بَغْي)
verbal noun
الْمَصْدَر
بَغْي
baḡy
active participle
اِسْم الْفَاعِل
بَاغٍ
bāḡin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَبْغِيّ
mabḡiyy
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بَغَيْتُ
baḡaytu
بَغَيْتَ
baḡayta
بَغَى
baḡā
بَغَيْتُمَا
baḡaytumā
بَغَيَا
baḡayā
بَغَيْنَا
baḡaynā
بَغَيْتُمْ
baḡaytum
بَغَوْا
baḡaw
f بَغَيْتِ
baḡayti
بَغَتْ
baḡat
بَغَتَا
baḡatā
بَغَيْتُنَّ
baḡaytunna
بَغَيْنَ
baḡayna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَبْغِي
ʔabḡī
تَبْغِي
tabḡī
يَبْغِي
yabḡī
تَبْغِيَانِ
tabḡiyāni
يَبْغِيَانِ
yabḡiyāni
نَبْغِي
nabḡī
تَبْغُونَ
tabḡūna
يَبْغُونَ
yabḡūna
f تَبْغِينَ
tabḡīna
تَبْغِي
tabḡī
تَبْغِيَانِ
tabḡiyāni
تَبْغِينَ
tabḡīna
يَبْغِينَ
yabḡīna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَبْغِيَ
ʔabḡiya
تَبْغِيَ
tabḡiya
يَبْغِيَ
yabḡiya
تَبْغِيَا
tabḡiyā
يَبْغِيَا
yabḡiyā
نَبْغِيَ
nabḡiya
تَبْغُوا
tabḡū
يَبْغُوا
yabḡū
f تَبْغِي
tabḡī
تَبْغِيَ
tabḡiya
تَبْغِيَا
tabḡiyā
تَبْغِينَ
tabḡīna
يَبْغِينَ
yabḡīna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَبْغِ
ʔabḡi
تَبْغِ
tabḡi
يَبْغِ
yabḡi
تَبْغِيَا
tabḡiyā
يَبْغِيَا
yabḡiyā
نَبْغِ
nabḡi
تَبْغُوا
tabḡū
يَبْغُوا
yabḡū
f تَبْغِي
tabḡī
تَبْغِ
tabḡi
تَبْغِيَا
tabḡiyā
تَبْغِينَ
tabḡīna
يَبْغِينَ
yabḡīna
imperative
الْأَمْر
m اِبْغِ
ibḡi
اِبْغِيَا
ibḡiyā
اِبْغُوا
ibḡū
f اِبْغِي
ibḡī
اِبْغِينَ
ibḡīna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بُغِيتُ
buḡītu
بُغِيتَ
buḡīta
بُغِيَ
buḡiya
بُغِيتُمَا
buḡītumā
بُغِيَا
buḡiyā
بُغِينَا
buḡīnā
بُغِيتُمْ
buḡītum
بُغُوا
buḡū
f بُغِيتِ
buḡīti
بُغِيَتْ
buḡiyat
بُغِيَتَا
buḡiyatā
بُغِيتُنَّ
buḡītunna
بُغِينَ
buḡīna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُبْغَى
ʔubḡā
تُبْغَى
tubḡā
يُبْغَى
yubḡā
تُبْغَيَانِ
tubḡayāni
يُبْغَيَانِ
yubḡayāni
نُبْغَى
nubḡā
تُبْغَوْنَ
tubḡawna
يُبْغَوْنَ
yubḡawna
f تُبْغَيْنَ
tubḡayna
تُبْغَى
tubḡā
تُبْغَيَانِ
tubḡayāni
تُبْغَيْنَ
tubḡayna
يُبْغَيْنَ
yubḡayna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُبْغَى
ʔubḡā
تُبْغَى
tubḡā
يُبْغَى
yubḡā
تُبْغَيَا
tubḡayā
يُبْغَيَا
yubḡayā
نُبْغَى
nubḡā
تُبْغَوْا
tubḡaw
يُبْغَوْا
yubḡaw
f تُبْغَيْ
tubḡay
تُبْغَى
tubḡā
تُبْغَيَا
tubḡayā
تُبْغَيْنَ
tubḡayna
يُبْغَيْنَ
yubḡayna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُبْغَ
ʔubḡa
تُبْغَ
tubḡa
يُبْغَ
yubḡa
تُبْغَيَا
tubḡayā
يُبْغَيَا
yubḡayā
نُبْغَ
nubḡa
تُبْغَوْا
tubḡaw
يُبْغَوْا
yubḡaw
f تُبْغَيْ
tubḡay
تُبْغَ
tubḡa
تُبْغَيَا
tubḡayā
تُبْغَيْنَ
tubḡayna
يُبْغَيْنَ
yubḡayna

References

  • Steingass, Francis Joseph (1884) “بغى”, in The Student's Arabic–English Dictionary[1], London: W.H. Allen
  • Wehr, Hans (1979) “بغى”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN

Gulf Arabic

Etymology

From Arabic بَغَى (baḡā).

Pronunciation

Verb

بغى • (biḡa) I (non-past يِبي (yibi) or يَبي (yabi))

  1. to want

Hijazi Arabic

Root
ب غ ي
2 terms

Etymology

From Arabic بَغَى (baḡā, to want).

Pronunciation

  • IPA(key): /ba.ɣa/

Verb

بغى • (baḡa) I (non-past يِبْغى (yibḡa))

  1. to want
    Synonym: بغي (biḡi)
    أبغى أروح الملاهيʔabḡa ʔarūḥ al-malāhiI want to go to the amusement park

Usage notes

The past forms of the verb بغى (baḡa) and بغي (biḡi) are intertwined in Hijazi but only non-past forms of بغي (biḡi) are used.

Moroccan Arabic

Root
ب غ ي
1 term

Etymology

From Arabic بَغَى (baḡā).

Pronunciation

  • IPA(key): /bɣaː/

Verb

بغى • (bḡā) I (non-past يبغي (yibḡi))

  1. to want
    Synonym: حب (ḥabb)
    شنو بغيت فهاد الدنيا؟šnu bḡīti f hād ed-dunyaWhat do you want in this life?
  2. to love
    Synonym: حب (ḥabb)
    كبغيك بالزاف.kanabḡīk bizzāfI love you so much.

Conjugation

The template Template:ary-conj/I-weak-ii does not use the parameter(s):
1=ب
3=b
2=غ
4=ḡ
Please see Module:checkparams for help with this warning.

This verb needs an inflection-table template.