ركن

Arabic

Root
ر ك ن (r k n)
2 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /rukn/

Noun

رُكْن • (ruknm (plural أَرْكَان (ʔarkān) or أَرْكُن (ʔarkun)) (countable)

  1. the intersection of two surfaces or edges, a corner
    1. a faraway, remote, or secluded place; a nook
  2. an object that joins two surfaces at a point, a cornerstone
    1. a fundamental idea, doctrine, or act
      أَرْكَانُ الْإِسْلَامِ الْخَمْسَة
      ʔarkānu al-ʔislāmi l-ḵamsa
      The Five Cornerstones of Islam.

Declension

Declension of noun رُكْن (rukn)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal رُكْن
rukn
الرُّكْن
ar-rukn
رُكْن
rukn
nominative رُكْنٌ
ruknun
الرُّكْنُ
ar-ruknu
رُكْنُ
ruknu
accusative رُكْنًا
ruknan
الرُّكْنَ
ar-rukna
رُكْنَ
rukna
genitive رُكْنٍ
ruknin
الرُّكْنِ
ar-rukni
رُكْنِ
rukni
dual indefinite definite construct
informal رُكْنَيْن
ruknayn
الرُّكْنَيْن
ar-ruknayn
رُكْنَيْ
ruknay
nominative رُكْنَانِ
ruknāni
الرُّكْنَانِ
ar-ruknāni
رُكْنَا
ruknā
accusative رُكْنَيْنِ
ruknayni
الرُّكْنَيْنِ
ar-ruknayni
رُكْنَيْ
ruknay
genitive رُكْنَيْنِ
ruknayni
الرُّكْنَيْنِ
ar-ruknayni
رُكْنَيْ
ruknay
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal أَرْكَان‎; أَرْكُن
ʔarkān‎; ʔarkun
الْأَرْكَان‎; الْأَرْكُن
al-ʔarkān‎; al-ʔarkun
أَرْكَان‎; أَرْكُن
ʔarkān‎; ʔarkun
nominative أَرْكَانٌ‎; أَرْكُنٌ
ʔarkānun‎; ʔarkunun
الْأَرْكَانُ‎; الْأَرْكُنُ
al-ʔarkānu‎; al-ʔarkunu
أَرْكَانُ‎; أَرْكُنُ
ʔarkānu‎; ʔarkunu
accusative أَرْكَانًا‎; أَرْكُنًا
ʔarkānan‎; ʔarkunan
الْأَرْكَانَ‎; الْأَرْكُنَ
al-ʔarkāna‎; al-ʔarkuna
أَرْكَانَ‎; أَرْكُنَ
ʔarkāna‎; ʔarkuna
genitive أَرْكَانٍ‎; أَرْكُنٍ
ʔarkānin‎; ʔarkunin
الْأَرْكَانِ‎; الْأَرْكُنِ
al-ʔarkāni‎; al-ʔarkuni
أَرْكَانِ‎; أَرْكُنِ
ʔarkāni‎; ʔarkuni

Descendants

  • Aragonese: rincón
  • Catalan: racó
  • Spanish: rincón
  • Indonesian: rukun
  • Malay: rukun
  • Turkish: rükün

Verb

رَكَنَ • (rakana) I (non-past يَرْكُنُ (yarkunu), verbal noun رَكْن (rakn) or رُكُون (rukūn))
رَكِنَ • (rakina) I (non-past يَرْكَنُ (yarkanu), verbal noun رَكْن (rakn) or رُكُون (rukūn))

  1. (obsolete) to incline to, to lean upon [with إِلَى (ʔilā)]
    Synonym: مَالَ (māla)
  2. (figurative) to rely upon, to trust, to lean upon [with إِلَى (ʔilā)]
    Synonyms: اِسْتَنَدَ (istanada), اِعْتَمَدَ (iʕtamada)
  3. (figurative) to seek comfort in, to be lulled by, to keep to [with إِلَى (ʔilā); or with فِي ()]

Conjugation

Conjugation of رَكَنَ (I, sound, a ~ u, impersonal passive, verbal nouns رَكْن, رُكُون)
verbal noun
الْمَصْدَر
رَكْن, رُكُون
rakn, rukūn
active participle
اِسْم الْفَاعِل
رَاكِن
rākin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَرْكُون
markūn
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رَكَنْتُ
rakantu
رَكَنْتَ
rakanta
رَكَنَ
rakana
رَكَنْتُمَا
rakantumā
رَكَنَا
rakanā
رَكَنَّا
rakannā
رَكَنْتُمْ
rakantum
رَكَنُوا
rakanū
f رَكَنْتِ
rakanti
رَكَنَتْ
rakanat
رَكَنَتَا
rakanatā
رَكَنْتُنَّ
rakantunna
رَكَنَّ
rakanna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَرْكُنُ
ʔarkunu
تَرْكُنُ
tarkunu
يَرْكُنُ
yarkunu
تَرْكُنَانِ
tarkunāni
يَرْكُنَانِ
yarkunāni
نَرْكُنُ
narkunu
تَرْكُنُونَ
tarkunūna
يَرْكُنُونَ
yarkunūna
f تَرْكُنِينَ
tarkunīna
تَرْكُنُ
tarkunu
تَرْكُنَانِ
tarkunāni
تَرْكُنَّ
tarkunna
يَرْكُنَّ
yarkunna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَرْكُنَ
ʔarkuna
تَرْكُنَ
tarkuna
يَرْكُنَ
yarkuna
تَرْكُنَا
tarkunā
يَرْكُنَا
yarkunā
نَرْكُنَ
narkuna
تَرْكُنُوا
tarkunū
يَرْكُنُوا
yarkunū
f تَرْكُنِي
tarkunī
تَرْكُنَ
tarkuna
تَرْكُنَا
tarkunā
تَرْكُنَّ
tarkunna
يَرْكُنَّ
yarkunna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَرْكُنْ
ʔarkun
تَرْكُنْ
tarkun
يَرْكُنْ
yarkun
تَرْكُنَا
tarkunā
يَرْكُنَا
yarkunā
نَرْكُنْ
narkun
تَرْكُنُوا
tarkunū
يَرْكُنُوا
yarkunū
f تَرْكُنِي
tarkunī
تَرْكُنْ
tarkun
تَرْكُنَا
tarkunā
تَرْكُنَّ
tarkunna
يَرْكُنَّ
yarkunna
imperative
الْأَمْر
m اُرْكُنْ
urkun
اُرْكُنَا
urkunā
اُرْكُنُوا
urkunū
f اُرْكُنِي
urkunī
اُرْكُنَّ
urkunna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رُكِنَ
rukina
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُرْكَنُ
yurkanu
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُرْكَنَ
yurkana
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُرْكَنْ
yurkan
f
Conjugation of رَكِنَ (I, sound, i ~ a, impersonal passive, verbal nouns رَكْن, رُكُون)
verbal noun
الْمَصْدَر
رَكْن, رُكُون
rakn, rukūn
active participle
اِسْم الْفَاعِل
رَاكِن
rākin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَرْكُون
markūn
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رَكِنْتُ
rakintu
رَكِنْتَ
rakinta
رَكِنَ
rakina
رَكِنْتُمَا
rakintumā
رَكِنَا
rakinā
رَكِنَّا
rakinnā
رَكِنْتُمْ
rakintum
رَكِنُوا
rakinū
f رَكِنْتِ
rakinti
رَكِنَتْ
rakinat
رَكِنَتَا
rakinatā
رَكِنْتُنَّ
rakintunna
رَكِنَّ
rakinna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَرْكَنُ
ʔarkanu
تَرْكَنُ
tarkanu
يَرْكَنُ
yarkanu
تَرْكَنَانِ
tarkanāni
يَرْكَنَانِ
yarkanāni
نَرْكَنُ
narkanu
تَرْكَنُونَ
tarkanūna
يَرْكَنُونَ
yarkanūna
f تَرْكَنِينَ
tarkanīna
تَرْكَنُ
tarkanu
تَرْكَنَانِ
tarkanāni
تَرْكَنَّ
tarkanna
يَرْكَنَّ
yarkanna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَرْكَنَ
ʔarkana
تَرْكَنَ
tarkana
يَرْكَنَ
yarkana
تَرْكَنَا
tarkanā
يَرْكَنَا
yarkanā
نَرْكَنَ
narkana
تَرْكَنُوا
tarkanū
يَرْكَنُوا
yarkanū
f تَرْكَنِي
tarkanī
تَرْكَنَ
tarkana
تَرْكَنَا
tarkanā
تَرْكَنَّ
tarkanna
يَرْكَنَّ
yarkanna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَرْكَنْ
ʔarkan
تَرْكَنْ
tarkan
يَرْكَنْ
yarkan
تَرْكَنَا
tarkanā
يَرْكَنَا
yarkanā
نَرْكَنْ
narkan
تَرْكَنُوا
tarkanū
يَرْكَنُوا
yarkanū
f تَرْكَنِي
tarkanī
تَرْكَنْ
tarkan
تَرْكَنَا
tarkanā
تَرْكَنَّ
tarkanna
يَرْكَنَّ
yarkanna
imperative
الْأَمْر
m اِرْكَنْ
irkan
اِرْكَنَا
irkanā
اِرْكَنُوا
irkanū
f اِرْكَنِي
irkanī
اِرْكَنَّ
irkanna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رُكِنَ
rukina
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُرْكَنُ
yurkanu
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُرْكَنَ
yurkana
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُرْكَنْ
yurkan
f

Verb

رَكَنَ • (rakana) I (non-past يَرْكِنُ (yarkinu), verbal noun رَكْن (rakn))

  1. to park

Conjugation

Conjugation of رَكَنَ (I, sound, a ~ i, full passive (?), verbal noun رَكْن)
verbal noun
الْمَصْدَر
رَكْن
rakn
active participle
اِسْم الْفَاعِل
رَاكِن
rākin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَرْكُون
markūn
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رَكَنْتُ
rakantu
رَكَنْتَ
rakanta
رَكَنَ
rakana
رَكَنْتُمَا
rakantumā
رَكَنَا
rakanā
رَكَنَّا
rakannā
رَكَنْتُمْ
rakantum
رَكَنُوا
rakanū
f رَكَنْتِ
rakanti
رَكَنَتْ
rakanat
رَكَنَتَا
rakanatā
رَكَنْتُنَّ
rakantunna
رَكَنَّ
rakanna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَرْكِنُ
ʔarkinu
تَرْكِنُ
tarkinu
يَرْكِنُ
yarkinu
تَرْكِنَانِ
tarkināni
يَرْكِنَانِ
yarkināni
نَرْكِنُ
narkinu
تَرْكِنُونَ
tarkinūna
يَرْكِنُونَ
yarkinūna
f تَرْكِنِينَ
tarkinīna
تَرْكِنُ
tarkinu
تَرْكِنَانِ
tarkināni
تَرْكِنَّ
tarkinna
يَرْكِنَّ
yarkinna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَرْكِنَ
ʔarkina
تَرْكِنَ
tarkina
يَرْكِنَ
yarkina
تَرْكِنَا
tarkinā
يَرْكِنَا
yarkinā
نَرْكِنَ
narkina
تَرْكِنُوا
tarkinū
يَرْكِنُوا
yarkinū
f تَرْكِنِي
tarkinī
تَرْكِنَ
tarkina
تَرْكِنَا
tarkinā
تَرْكِنَّ
tarkinna
يَرْكِنَّ
yarkinna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَرْكِنْ
ʔarkin
تَرْكِنْ
tarkin
يَرْكِنْ
yarkin
تَرْكِنَا
tarkinā
يَرْكِنَا
yarkinā
نَرْكِنْ
narkin
تَرْكِنُوا
tarkinū
يَرْكِنُوا
yarkinū
f تَرْكِنِي
tarkinī
تَرْكِنْ
tarkin
تَرْكِنَا
tarkinā
تَرْكِنَّ
tarkinna
يَرْكِنَّ
yarkinna
imperative
الْأَمْر
m اِرْكِنْ
irkin
اِرْكِنَا
irkinā
اِرْكِنُوا
irkinū
f اِرْكِنِي
irkinī
اِرْكِنَّ
irkinna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رُكِنْتُ
rukintu
رُكِنْتَ
rukinta
رُكِنَ
rukina
رُكِنْتُمَا
rukintumā
رُكِنَا
rukinā
رُكِنَّا
rukinnā
رُكِنْتُمْ
rukintum
رُكِنُوا
rukinū
f رُكِنْتِ
rukinti
رُكِنَتْ
rukinat
رُكِنَتَا
rukinatā
رُكِنْتُنَّ
rukintunna
رُكِنَّ
rukinna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُرْكَنُ
ʔurkanu
تُرْكَنُ
turkanu
يُرْكَنُ
yurkanu
تُرْكَنَانِ
turkanāni
يُرْكَنَانِ
yurkanāni
نُرْكَنُ
nurkanu
تُرْكَنُونَ
turkanūna
يُرْكَنُونَ
yurkanūna
f تُرْكَنِينَ
turkanīna
تُرْكَنُ
turkanu
تُرْكَنَانِ
turkanāni
تُرْكَنَّ
turkanna
يُرْكَنَّ
yurkanna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُرْكَنَ
ʔurkana
تُرْكَنَ
turkana
يُرْكَنَ
yurkana
تُرْكَنَا
turkanā
يُرْكَنَا
yurkanā
نُرْكَنَ
nurkana
تُرْكَنُوا
turkanū
يُرْكَنُوا
yurkanū
f تُرْكَنِي
turkanī
تُرْكَنَ
turkana
تُرْكَنَا
turkanā
تُرْكَنَّ
turkanna
يُرْكَنَّ
yurkanna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُرْكَنْ
ʔurkan
تُرْكَنْ
turkan
يُرْكَنْ
yurkan
تُرْكَنَا
turkanā
يُرْكَنَا
yurkanā
نُرْكَنْ
nurkan
تُرْكَنُوا
turkanū
يُرْكَنُوا
yurkanū
f تُرْكَنِي
turkanī
تُرْكَنْ
turkan
تُرْكَنَا
turkanā
تُرْكَنَّ
turkanna
يُرْكَنَّ
yurkanna

Verb

رَكُنَ • (rakuna) I (non-past يَرْكُنُ (yarkunu), verbal noun رَكَانَة (rakāna) or رُكُونَة (rukūna))

  1. to be dignified and respectful

Conjugation

Conjugation of رَكُنَ (I, sound, u ~ u, no passive, verbal nouns رَكَانَة, رُكُونَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
رَكَانَة, رُكُونَة
rakāna, rukūna
active participle
اِسْم الْفَاعِل
رَاكِن, رَكِين
rākin, rakīn
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رَكُنْتُ
rakuntu
رَكُنْتَ
rakunta
رَكُنَ
rakuna
رَكُنْتُمَا
rakuntumā
رَكُنَا
rakunā
رَكُنَّا
rakunnā
رَكُنْتُمْ
rakuntum
رَكُنُوا
rakunū
f رَكُنْتِ
rakunti
رَكُنَتْ
rakunat
رَكُنَتَا
rakunatā
رَكُنْتُنَّ
rakuntunna
رَكُنَّ
rakunna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَرْكُنُ
ʔarkunu
تَرْكُنُ
tarkunu
يَرْكُنُ
yarkunu
تَرْكُنَانِ
tarkunāni
يَرْكُنَانِ
yarkunāni
نَرْكُنُ
narkunu
تَرْكُنُونَ
tarkunūna
يَرْكُنُونَ
yarkunūna
f تَرْكُنِينَ
tarkunīna
تَرْكُنُ
tarkunu
تَرْكُنَانِ
tarkunāni
تَرْكُنَّ
tarkunna
يَرْكُنَّ
yarkunna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَرْكُنَ
ʔarkuna
تَرْكُنَ
tarkuna
يَرْكُنَ
yarkuna
تَرْكُنَا
tarkunā
يَرْكُنَا
yarkunā
نَرْكُنَ
narkuna
تَرْكُنُوا
tarkunū
يَرْكُنُوا
yarkunū
f تَرْكُنِي
tarkunī
تَرْكُنَ
tarkuna
تَرْكُنَا
tarkunā
تَرْكُنَّ
tarkunna
يَرْكُنَّ
yarkunna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَرْكُنْ
ʔarkun
تَرْكُنْ
tarkun
يَرْكُنْ
yarkun
تَرْكُنَا
tarkunā
يَرْكُنَا
yarkunā
نَرْكُنْ
narkun
تَرْكُنُوا
tarkunū
يَرْكُنُوا
yarkunū
f تَرْكُنِي
tarkunī
تَرْكُنْ
tarkun
تَرْكُنَا
tarkunā
تَرْكُنَّ
tarkunna
يَرْكُنَّ
yarkunna
imperative
الْأَمْر
m اُرْكُنْ
urkun
اُرْكُنَا
urkunā
اُرْكُنُوا
urkunū
f اُرْكُنِي
urkunī
اُرْكُنَّ
urkunna

References

Hijazi Arabic

Root
ر ك ن
2 terms

Etymology 1

From Arabic رُكْن (rukn).

Pronunciation

  • IPA(key): /rukun/

Noun

ركن • (rukunf (construct state رُكْن (rukn), plural أَرْكان (ʔarkān))

  1. corner

Etymology 2

From the root ر ك ن (r k n); “to leave”.

Pronunciation

  • IPA(key): /rakan/

Verb

ركن • (rakan) I (non-past يِرْكُن (yirkun))

  1. to park a vehicle.
    Synonym: وَقَّف (waggaf)
    رَكَن السيارةrakan al-sayyāraHe parked the car
Conjugation
Conjugation of ركن
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m ركنت (rakant) ركنت (rakant) ركن (rakan) ركننا (rakanna) ركنتوا (rakantu) ركنوا (rakanu)
f ركنتي (rakanti) ركنت (rakanat)
non-past m أركن (ʔarkun) تركن (tirkun) يركن (yirkun) نركن (nirkun) تركنوا (tirkunu) يركنوا (yirkunu)
f تركني (tirkuni) تركن (tirkun)
imperative m اركن (arkun) اركنوا (arkunu)
f اركني (arkuni)

South Levantine Arabic

Root
ر ك ن
1 term

Pronunciation

  • IPA(key): /ra.kan/, [ˈra.kan]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

ركن • (rakan) I (present بركن (birkin))

  1. to park (a vehicle)
    Synonym: صفّ (ṣaff)

Conjugation

Conjugation of ركن
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m ركنت (rakant) ركنت (rakant) ركن (rakan) ركننا (rakanna) ركنتو (rakantu) ركنو (rakanu)
f ركنتي (rakanti) ركنت (raknat)
present m بركن (barkin) بتركن (btirkin) بركن (birkin) منركن (mnirkin) بتركنو (btirkinu) بركنو (birkinu)
f بتركني (btirkini) بتركن (btirkin)
subjunctive m أركن (ʔarkin) تركن (tirkin) يركن (yirkin) نركن (nirkin) تركنو (tirkinu) يركنو (yirkinu)
f تركني (tirkini) تركن (tirkin)
imperative m اركن (irkin) اركنو (irkinu)
f اركني (irkini)