فرج

See also: فرح and ف ر ح

Arabic

Root
ف ر ج (f r j)
9 terms

Verb

فَرَجَ • (faraja) I (non-past يَفْرِجُ (yafriju), verbal noun فَرْج (farj))

  1. to open, to part, to separate
  2. to cleave, to split, to breach
  3. to dispel
  4. to comfort, to relieve [with عَن (ʕan) ‘whom, or from what’]

Conjugation

Conjugation of فَرَجَ (I, sound, a ~ i, full passive, verbal noun فَرْج)
verbal noun
الْمَصْدَر
فَرْج
farj
active participle
اِسْم الْفَاعِل
فَارِج
fārij
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَفْرُوج
mafrūj
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فَرَجْتُ
farajtu
فَرَجْتَ
farajta
فَرَجَ
faraja
فَرَجْتُمَا
farajtumā
فَرَجَا
farajā
فَرَجْنَا
farajnā
فَرَجْتُمْ
farajtum
فَرَجُوا
farajū
f فَرَجْتِ
farajti
فَرَجَتْ
farajat
فَرَجَتَا
farajatā
فَرَجْتُنَّ
farajtunna
فَرَجْنَ
farajna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَفْرِجُ
ʔafriju
تَفْرِجُ
tafriju
يَفْرِجُ
yafriju
تَفْرِجَانِ
tafrijāni
يَفْرِجَانِ
yafrijāni
نَفْرِجُ
nafriju
تَفْرِجُونَ
tafrijūna
يَفْرِجُونَ
yafrijūna
f تَفْرِجِينَ
tafrijīna
تَفْرِجُ
tafriju
تَفْرِجَانِ
tafrijāni
تَفْرِجْنَ
tafrijna
يَفْرِجْنَ
yafrijna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَفْرِجَ
ʔafrija
تَفْرِجَ
tafrija
يَفْرِجَ
yafrija
تَفْرِجَا
tafrijā
يَفْرِجَا
yafrijā
نَفْرِجَ
nafrija
تَفْرِجُوا
tafrijū
يَفْرِجُوا
yafrijū
f تَفْرِجِي
tafrijī
تَفْرِجَ
tafrija
تَفْرِجَا
tafrijā
تَفْرِجْنَ
tafrijna
يَفْرِجْنَ
yafrijna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَفْرِجْ
ʔafrij
تَفْرِجْ
tafrij
يَفْرِجْ
yafrij
تَفْرِجَا
tafrijā
يَفْرِجَا
yafrijā
نَفْرِجْ
nafrij
تَفْرِجُوا
tafrijū
يَفْرِجُوا
yafrijū
f تَفْرِجِي
tafrijī
تَفْرِجْ
tafrij
تَفْرِجَا
tafrijā
تَفْرِجْنَ
tafrijna
يَفْرِجْنَ
yafrijna
imperative
الْأَمْر
m اِفْرِجْ
ifrij
اِفْرِجَا
ifrijā
اِفْرِجُوا
ifrijū
f اِفْرِجِي
ifrijī
اِفْرِجْنَ
ifrijna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فُرِجْتُ
furijtu
فُرِجْتَ
furijta
فُرِجَ
furija
فُرِجْتُمَا
furijtumā
فُرِجَا
furijā
فُرِجْنَا
furijnā
فُرِجْتُمْ
furijtum
فُرِجُوا
furijū
f فُرِجْتِ
furijti
فُرِجَتْ
furijat
فُرِجَتَا
furijatā
فُرِجْتُنَّ
furijtunna
فُرِجْنَ
furijna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفْرَجُ
ʔufraju
تُفْرَجُ
tufraju
يُفْرَجُ
yufraju
تُفْرَجَانِ
tufrajāni
يُفْرَجَانِ
yufrajāni
نُفْرَجُ
nufraju
تُفْرَجُونَ
tufrajūna
يُفْرَجُونَ
yufrajūna
f تُفْرَجِينَ
tufrajīna
تُفْرَجُ
tufraju
تُفْرَجَانِ
tufrajāni
تُفْرَجْنَ
tufrajna
يُفْرَجْنَ
yufrajna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفْرَجَ
ʔufraja
تُفْرَجَ
tufraja
يُفْرَجَ
yufraja
تُفْرَجَا
tufrajā
يُفْرَجَا
yufrajā
نُفْرَجَ
nufraja
تُفْرَجُوا
tufrajū
يُفْرَجُوا
yufrajū
f تُفْرَجِي
tufrajī
تُفْرَجَ
tufraja
تُفْرَجَا
tufrajā
تُفْرَجْنَ
tufrajna
يُفْرَجْنَ
yufrajna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفْرَجْ
ʔufraj
تُفْرَجْ
tufraj
يُفْرَجْ
yufraj
تُفْرَجَا
tufrajā
يُفْرَجَا
yufrajā
نُفْرَجْ
nufraj
تُفْرَجُوا
tufrajū
يُفْرَجُوا
yufrajū
f تُفْرَجِي
tufrajī
تُفْرَجْ
tufraj
تُفْرَجَا
tufrajā
تُفْرَجْنَ
tufrajna
يُفْرَجْنَ
yufrajna

Verb

فَرَّجَ • (farraja) II (non-past يُفَرِّجُ (yufarriju), verbal noun تَفْرِيج (tafrīj))

  1. to open, to part, to separate
  2. to cleave, to split, to breach
  3. to dispel
  4. to comfort, to relieve [with عَن (ʕan) ‘whom, or from what’]

Conjugation

Conjugation of فَرَّجَ (II, sound, full passive, verbal noun تَفْرِيج)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَفْرِيج
tafrīj
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُفَرِّج
mufarrij
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُفَرَّج
mufarraj
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فَرَّجْتُ
farrajtu
فَرَّجْتَ
farrajta
فَرَّجَ
farraja
فَرَّجْتُمَا
farrajtumā
فَرَّجَا
farrajā
فَرَّجْنَا
farrajnā
فَرَّجْتُمْ
farrajtum
فَرَّجُوا
farrajū
f فَرَّجْتِ
farrajti
فَرَّجَتْ
farrajat
فَرَّجَتَا
farrajatā
فَرَّجْتُنَّ
farrajtunna
فَرَّجْنَ
farrajna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفَرِّجُ
ʔufarriju
تُفَرِّجُ
tufarriju
يُفَرِّجُ
yufarriju
تُفَرِّجَانِ
tufarrijāni
يُفَرِّجَانِ
yufarrijāni
نُفَرِّجُ
nufarriju
تُفَرِّجُونَ
tufarrijūna
يُفَرِّجُونَ
yufarrijūna
f تُفَرِّجِينَ
tufarrijīna
تُفَرِّجُ
tufarriju
تُفَرِّجَانِ
tufarrijāni
تُفَرِّجْنَ
tufarrijna
يُفَرِّجْنَ
yufarrijna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفَرِّجَ
ʔufarrija
تُفَرِّجَ
tufarrija
يُفَرِّجَ
yufarrija
تُفَرِّجَا
tufarrijā
يُفَرِّجَا
yufarrijā
نُفَرِّجَ
nufarrija
تُفَرِّجُوا
tufarrijū
يُفَرِّجُوا
yufarrijū
f تُفَرِّجِي
tufarrijī
تُفَرِّجَ
tufarrija
تُفَرِّجَا
tufarrijā
تُفَرِّجْنَ
tufarrijna
يُفَرِّجْنَ
yufarrijna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفَرِّجْ
ʔufarrij
تُفَرِّجْ
tufarrij
يُفَرِّجْ
yufarrij
تُفَرِّجَا
tufarrijā
يُفَرِّجَا
yufarrijā
نُفَرِّجْ
nufarrij
تُفَرِّجُوا
tufarrijū
يُفَرِّجُوا
yufarrijū
f تُفَرِّجِي
tufarrijī
تُفَرِّجْ
tufarrij
تُفَرِّجَا
tufarrijā
تُفَرِّجْنَ
tufarrijna
يُفَرِّجْنَ
yufarrijna
imperative
الْأَمْر
m فَرِّجْ
farrij
فَرِّجَا
farrijā
فَرِّجُوا
farrijū
f فَرِّجِي
farrijī
فَرِّجْنَ
farrijna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m فُرِّجْتُ
furrijtu
فُرِّجْتَ
furrijta
فُرِّجَ
furrija
فُرِّجْتُمَا
furrijtumā
فُرِّجَا
furrijā
فُرِّجْنَا
furrijnā
فُرِّجْتُمْ
furrijtum
فُرِّجُوا
furrijū
f فُرِّجْتِ
furrijti
فُرِّجَتْ
furrijat
فُرِّجَتَا
furrijatā
فُرِّجْتُنَّ
furrijtunna
فُرِّجْنَ
furrijna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفَرَّجُ
ʔufarraju
تُفَرَّجُ
tufarraju
يُفَرَّجُ
yufarraju
تُفَرَّجَانِ
tufarrajāni
يُفَرَّجَانِ
yufarrajāni
نُفَرَّجُ
nufarraju
تُفَرَّجُونَ
tufarrajūna
يُفَرَّجُونَ
yufarrajūna
f تُفَرَّجِينَ
tufarrajīna
تُفَرَّجُ
tufarraju
تُفَرَّجَانِ
tufarrajāni
تُفَرَّجْنَ
tufarrajna
يُفَرَّجْنَ
yufarrajna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفَرَّجَ
ʔufarraja
تُفَرَّجَ
tufarraja
يُفَرَّجَ
yufarraja
تُفَرَّجَا
tufarrajā
يُفَرَّجَا
yufarrajā
نُفَرَّجَ
nufarraja
تُفَرَّجُوا
tufarrajū
يُفَرَّجُوا
yufarrajū
f تُفَرَّجِي
tufarrajī
تُفَرَّجَ
tufarraja
تُفَرَّجَا
tufarrajā
تُفَرَّجْنَ
tufarrajna
يُفَرَّجْنَ
yufarrajna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفَرَّجْ
ʔufarraj
تُفَرَّجْ
tufarraj
يُفَرَّجْ
yufarraj
تُفَرَّجَا
tufarrajā
يُفَرَّجَا
yufarrajā
نُفَرَّجْ
nufarraj
تُفَرَّجُوا
tufarrajū
يُفَرَّجُوا
yufarrajū
f تُفَرَّجِي
tufarrajī
تُفَرَّجْ
tufarraj
تُفَرَّجَا
tufarrajā
تُفَرَّجْنَ
tufarrajna
يُفَرَّجْنَ
yufarrajna

Descendants

  • Swahili: -fariji

Noun

فَرْج • (farjm (plural فُرُوج (furūj))

  1. verbal noun of فَرَجَ (faraja) (form I)
  2. opening, aperture, gap, breach
  3. (anatomy) vulva
  4. chastity, modesty
    • The Quran 70:29:
      وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ
      wāllaḏīna hum lifurūjihim ḥāfiẓūna
      and those who are keepers of their chastities

Declension

Declension of noun فَرْج (farj)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal فَرْج
farj
الْفَرْج
al-farj
فَرْج
farj
nominative فَرْجٌ
farjun
الْفَرْجُ
al-farju
فَرْجُ
farju
accusative فَرْجًا
farjan
الْفَرْجَ
al-farja
فَرْجَ
farja
genitive فَرْجٍ
farjin
الْفَرْجِ
al-farji
فَرْجِ
farji
dual indefinite definite construct
informal فَرْجَيْن
farjayn
الْفَرْجَيْن
al-farjayn
فَرْجَيْ
farjay
nominative فَرْجَانِ
farjāni
الْفَرْجَانِ
al-farjāni
فَرْجَا
farjā
accusative فَرْجَيْنِ
farjayni
الْفَرْجَيْنِ
al-farjayni
فَرْجَيْ
farjay
genitive فَرْجَيْنِ
farjayni
الْفَرْجَيْنِ
al-farjayni
فَرْجَيْ
farjay
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal فُرُوج
furūj
الْفُرُوج
al-furūj
فُرُوج
furūj
nominative فُرُوجٌ
furūjun
الْفُرُوجُ
al-furūju
فُرُوجُ
furūju
accusative فُرُوجًا
furūjan
الْفُرُوجَ
al-furūja
فُرُوجَ
furūja
genitive فُرُوجٍ
furūjin
الْفُرُوجِ
al-furūji
فُرُوجِ
furūji

Noun

فَرَج • (farajm

  1. relief, release from suffering, freedom from grief and sorrow, repose, pleasure, comfort, relaxation
  2. happy ending

Declension

Declension of noun فَرَج (faraj)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal فَرَج
faraj
الْفَرَج
al-faraj
فَرَج
faraj
nominative فَرَجٌ
farajun
الْفَرَجُ
al-faraju
فَرَجُ
faraju
accusative فَرَجًا
farajan
الْفَرَجَ
al-faraja
فَرَجَ
faraja
genitive فَرَجٍ
farajin
الْفَرَجِ
al-faraji
فَرَجِ
faraji

Proper noun

فَرَج • (farajm

  1. a male given name, Faraj

Declension

Declension of noun فَرَج (faraj)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal فَرَج
faraj
nominative فَرَجٌ
farajun
accusative فَرَجًا
farajan
genitive فَرَجٍ
farajin

Descendants

Noun

فُرَج • (furajpl

  1. plural of فُرْجَة (furja)

Ottoman Turkish

Etymology

Borrowed from Arabic فَرْج (farj, gap, breach; vulva), verbal noun of فَرَجَ (faraja, to cleave, split, breach).

Noun

فرج • (ferc) (definite accusative فرجی (ferci), plural فروج (fürüc))

  1. breach, break, any gap or opening made by breaking or battering
    Synonyms: چاتلاق (çatlak), یارم (yarım)
  2. crotch, the area of the body where the legs fork from the torso
    Synonym: آپش (apış)
  3. vulva, pudendum muliebre, the external female sexual organs, collectively
    Synonyms: آم (am), كس (küs)

Descendants

  • Turkish: ferç

Further reading

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic فَرْج (farj).

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? farj
Dari reading? farj
Iranian reading? farj
Tajik reading? farj

Noun

Dari فرج
Iranian Persian
Tajik фарҷ

فرج • (farj)

  1. (anatomy) vagina, vulva
    Synonym: مهبل (mahbel)

South Levantine Arabic

Root
ف ر ج
4 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /fa.raʒ/, [ˈfa.raʒ], [ˈfa.rad͡ʒ]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Etymology 1

From Arabic فَرَجَ (faraja).

Verb

فرج • (faraj) I (present بفرج (bifrij))

  1. to relieve, to grant a respite
Conjugation
Conjugation of فرج
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m فرجت (farajt) فرجت (farajt) فرج (faraj) فرجنا (farajna) فرجتو (farajtu) فرجو (faraju)
f فرجتي (farajti) فرجت (farjat)
present m بفرج (bafrij) بتفرج (btifrij) بفرج (bifrij) منفرج (mnifrij) بتفرجو (btifriju) بفرجو (bifriju)
f بتفرجي (btifriji) بتفرج (btifrij)
subjunctive m أفرج (ʔafrij) تفرج (tifrij) يفرج (yifrij) نفرج (nifrij) تفرجو (tifriju) يفرجو (yifriju)
f تفرجي (tifriji) تفرج (tifrij)
imperative m افرج (ifrij) افرجو (ifriju)
f افرجي (ifriji)
Derived terms

Etymology 2

From Arabic فَرَج (faraj).

Noun

فرج • (farajm

  1. relief, respite
  2. salvation