یشیل

Old Anatolian Turkish

Etymology

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

یشیل • (yaşıl)

  1. alternative spelling of یاشل (yaşıl, green)

Further reading

  • Kanar, Mehmet (2018) “yeşil”, in Eski Anadolu Türkçesi Sözlüğü [Old Anatolian Turkish Dictionary] (in Turkish), 2nd edition, Istanbul: Say Yayınları

Ottoman Turkish

Alternative forms

Etymology

Inherited from Old Anatolian Turkish یاشل (yaşıl), from Proto-Turkic *yāĺïl (green).

Adjective

یشیل • (‬yeşil)

  1. green, verdant, virent, with a hue which is of grass or leaves
    Synonyms: (Arabic) اخضر (ahzar), (Persian) سبز (sebz)

Noun

یشیل • (yeşil) (definite accusative یشیلی (yeşili), uncountable)

  1. green, a primary additive color midway between yellow and cyan

Derived terms

  • یشیل اسپنوز (yeşil ispinoz, greenfinch)
  • یشیل باش (yeşil baş, mallard)
  • یشیل بغه (yeşil bağa, tree frog)
  • یشیل كوی (yeşil köy, Yeşilköy, a neighbourhood in Bakırköy district)
  • یشیل مرمر (yeşil mermer, jade)
  • یشیل چای (yeşil çay, green tea)
  • یشیل یپراق (yeşil yaprak, disinterested generosity, literally green leaf)
  • یشیللك (yeşillik, greenness; vegetation)
  • یشیللندرمك (yeşillendirmek, to make or let become green)
  • یشیللنمك (yeşillenmek, to become green or verdant)
  • یشیللی (yeşilli, painted with green figures)
  • یپ یشیل (yep yeşil, all green, very green)

Descendants

  • Turkish: yeşil
  • Albanian: jeshil

See also

Colors in Ottoman Turkish · بویا بویلر (boyalar) (layout · text)
     آق (ak)      بوز (boz)      قره (kara)
             قزل (kızıl); آل (al)              ترنجی (türünci); قوڭور (koñur)              صاری (sarı)
                          یشیل (yeşil)             
                          گوك (gök)              ماوی (mavi)
             مور (mor)              افلاطون (eflatun)              پنبه (pembe)

Further reading