เจ้าวัด

Compound of เจ้า (jâao, “chief”) +‎ วัด (wát, “monastery”), literally “monastery chief”. Compare Lao ເຈົ້າວັດ (chao wat).

เจ้าวัด • (jâao-wát) (classifier รูป)

1. abbot (chief of a monastery)

   Synonyms: see เจ้าอาวาส (jâao-aa-wâat)

   • 1350, “พระไอยการลักษณภญาน”, in ประมวลกฎหมายรัชกาลที่ ๑ จุลศักราช ๑๑๖๖ พิมพ์ตามฉะบับหลวงตรา ๓ ดวง, volume 1, พระนคร: มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง, published 1939, page 337:

     ภิกษุวิวาทกันพระครูเปนพญาณ

     pík-sù wí-wâat gan prá-kruu jâao-wát bpen pá-yaan

     [When] bhikshus dispute with each other, the master [who is] the abbot [shall be called in] as a witness.

   • 1807, พระวิเชียรปรีชา (น้อย), “พระราชพงษาวดารเหนือ”, in ประชุมพงษาวดาร, volume 1, พระนคร: โบราณคดีสโมสร, published 1908, page 31:

     ภิกษุรูปหนึ่งเปนพระครูอยู่วัดโพนเสม็ดแขวงกรุงศรีสัตนาคนหุต

     pík-sù rûup nʉ̀ng bpen prá-kruu jâao-wát yùu wát poon sà-mèt kwɛ̌ɛng grung sǐi sàt-dtà-naa-ká-ná-hùt

     A certain bhikshu was a master [and] abbot, residing [at] Phon Samet Monastery in the Glorious Kingdom of Million Elephants.

   • 1897, พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, เรื่องพระเขี้ยวแก้ว, พระนคร: หอพระสมุดวชิรญาณ, published 1926, page 13:

     แลบาทหลวงซึ่งได้ไปประชุมในเวลานั้น

     jâao-wát lɛɛ bàat-lǔuang sʉ̂ng dâai bpai bprà-chum nai wee-laa nán

     the abbots and priests who had gone to the conference at that time