amainar
Catalan
Etymology
Uncertain, perhaps related to Old French amaisnier.[1]
Pronunciation
Verb
amainar (first-person singular present amaino, first-person singular preterite amainí, past participle amainat)
- to abate (to lessen in force)
- to lose weight
- (nautical) to shorten (sails)
Conjugation
Conjugation of amainar (first conjugation)
infinitive | amainar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | amainant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | amainat | amainada | |||||
plural | amainats | amainades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | amaino | amaines | amaina | amainem | amaineu | amainen | |
imperfect | amainava | amainaves | amainava | amainàvem | amainàveu | amainaven | |
future | amainaré | amainaràs | amainarà | amainarem | amainareu | amainaran | |
preterite | amainí | amainares | amainà | amainàrem | amainàreu | amainaren | |
conditional | amainaria | amainaries | amainaria | amainaríem | amainaríeu | amainarien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | amaini | amainis | amaini | amainem | amaineu | amainin | |
imperfect | amainés | amainessis | amainés | amainéssim | amainéssiu | amainessin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
affirmative | — | amaina | amaini | amainem | amaineu | amainin | |
negative (no) | — | no amainis | no amaini | no amainem | no amaineu | no amainin |
Descendants
- → Spanish: amainar
References
- ^ “amainar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
Further reading
- “amainar”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “amainar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “amainar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “amainar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese
Alternative forms
- amaynar (obsolete)
Etymology
Uncertain. Suggested derivations include:
- Gothic *𐌰𐍆𐌼𐌰𐌲𐌹𐌽𐍉𐌽 (*afmaginōn), via Catalan amainar;
- Latin *invāgīnāre, via Italian ammainare;
- Latin ad- + *mināre
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /a.majˈna(ʁ)/ [a.maɪ̯ˈna(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /a.majˈna(ɾ)/ [a.maɪ̯ˈna(ɾ)]
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /a.majˈna(ʁ)/ [a.maɪ̯ˈna(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /a.majˈna(ɻ)/ [a.maɪ̯ˈna(ɻ)]
- (Portugal) IPA(key): /ɐ.majˈnaɾ/
- (Southern Portugal) IPA(key): /ɐ.majˈna.ɾi/
Verb
amainar (first-person singular present amaino, first-person singular preterite amainei, past participle amainado)
- to abate (to lessen in force)
- to calm down (to become less excited, intense, or angry)
- Synonym: acalmar
Conjugation
Conjugation of amainar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Related terms
Further reading
- “amainar”, in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa (in Portuguese), Porto: Porto Editora, 2003–2025
- “amainar”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa (in Portuguese), Lisbon: Priberam, 2008–2025
Spanish
Etymology
Borrowed from Catalan amainar, from Gothic *𐌰𐍆𐌼𐌰𐌲𐌹𐌽𐍉𐌽 (*afmaginōn).
Pronunciation
- IPA(key): /amaiˈnaɾ/ [a.mai̯ˈnaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: a‧mai‧nar
Verb
amainar (first-person singular present amaino, first-person singular preterite amainé, past participle amainado)
- (intransitive) to abate, to die down, to subside, to let up, to ease off
- 2020 November 27, Silvia Ayuso, “El clamor tras la paliza policial a un hombre negro provoca tensión en el Gobierno francés”, in El País[1], retrieved 27 November 2020:
- Esta vez, la tormenta sopla por todas partes, también desde dentro, y no parece amainar.
- This time, the storm is blowing everywhere, also from within, and it doesn't seem to calm down.
- (nautical, transitive) to shorten, to take in
Conjugation
Conjugation of amainar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of amainar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive amainar | dative | amainarme | amainarte | amainarle, amainarse | amainarnos | amainaros | amainarles, amainarse |
accusative | amainarme | amainarte | amainarlo, amainarla, amainarse | amainarnos | amainaros | amainarlos, amainarlas, amainarse | |
with gerund amainando | dative | amainándome | amainándote | amainándole, amainándose | amainándonos | amainándoos | amainándoles, amainándose |
accusative | amainándome | amainándote | amainándolo, amainándola, amainándose | amainándonos | amainándoos | amainándolos, amainándolas, amainándose | |
with informal second-person singular tú imperative amaina | dative | amáiname | amáinate | amáinale | amáinanos | not used | amáinales |
accusative | amáiname | amáinate | amáinalo, amáinala | amáinanos | not used | amáinalos, amáinalas | |
with informal second-person singular vos imperative amainá | dative | amainame | amainate | amainale | amainanos | not used | amainales |
accusative | amainame | amainate | amainalo, amainala | amainanos | not used | amainalos, amainalas | |
with formal second-person singular imperative amaine | dative | amáineme | not used | amáinele, amáinese | amáinenos | not used | amáineles |
accusative | amáineme | not used | amáinelo, amáinela, amáinese | amáinenos | not used | amáinelos, amáinelas | |
with first-person plural imperative amainemos | dative | not used | amainémoste | amainémosle | amainémonos | amainémoos | amainémosles |
accusative | not used | amainémoste | amainémoslo, amainémosla | amainémonos | amainémoos | amainémoslos, amainémoslas | |
with informal second-person plural imperative amainad | dative | amainadme | not used | amainadle | amainadnos | amainaos | amainadles |
accusative | amainadme | not used | amainadlo, amainadla | amainadnos | amainaos | amainadlos, amainadlas | |
with formal second-person plural imperative amainen | dative | amáinenme | not used | amáinenle | amáinennos | not used | amáinenles, amáinense |
accusative | amáinenme | not used | amáinenlo, amáinenla | amáinennos | not used | amáinenlos, amáinenlas, amáinense |
Further reading
- “amainar”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024