błąkać

See also: błąkac

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *blǫkati. First attested in the 15th century.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /bɫɑ̃kat͡ɕʲ/
  • IPA(key): (15th CE) /bɫɑ̃kat͡ɕʲ/

Verb

błąkać impf

  1. (intransitive or reflexive with się, attested in Greater Poland) to stray, to wander (to move around aimlessly)
    • 1880-1894 [XV p. pr.], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności‎[1], volume I, page 301:
      *Podrossznye albo blakąyączye et egenos vagosque induc in domum tuam
      [Podrożne albo błąkające et egenos vagosque induc in domum tuam]
    • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 8:
      Blankayączy vagus
      [Błąkający vagus]
    • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 96:
      Podrozne a. uel bląkagyaczie vagos
      [Podrożne vel błąkające vagos]
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490‎[2], Lubiń, page 4:
      Bląkącz szyą fluctuare super aquas
      [Błąkać się fluctuare super aquas]
    • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 53r:
      Fluctuare sch[w]ymmen oder flyessen bląkącz szyą super aquas
      [Fluctuare sch[w]ymmen oder flyessen błąkać się super aquas]

Descendants

  • Polish: błąkać
  • Silesian: błōnkać

References

  • Boryś, Wiesław (2005) “błąkać”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
  • Mańczak, Witold (2017) “błąkać”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
  • Bańkowski, Andrzej (2000) “błąkać”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  • Sławski, Franciszek (1958-1965) “błąkać”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego
  • K. Nitsch, editor (1953), “błąkać”, in Słownik staropolski (in Polish), volume 1, Warsaw: Polish Academy of Sciences, page 108
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “błąkać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
  • Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “błąkać”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych [Dictionaries of Polish glosses, an Internet database] (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish błąkać.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈbwɔŋ.kat͡ɕ/
  • Audio 1; “błąkać”:(file)
  • Audio 2; “błąkać się”:(file)
  • Rhymes: -ɔŋkat͡ɕ
  • Syllabification: błą‧kać

Verb

błąkać impf

  1. (reflexive with się) to stray, to wander (to move around aimlessly)
    Synonym: błądzić
    1. (intransitive, Middle Polish) to stray, to wander (to move around aimlessly)
  2. (reflexive with się, of a facial expression or concepts) to flash, to fleet (to be faint or barely noticeable) [with dative ‘whom’]
  3. (reflexive with się, of thoughts, memories) to stray, to wander (to be present unclearly in one's mind)
  4. (reflexive with się, obsolete) to err (to be wrong)
    Synonym: błądzić
  5. (transitive, obsolete) to lead astray, to mislead
  6. (reflexive with się, Middle Polish) to stray (to be uncertain, to waver; to err morally; to err in faith)

Conjugation

Conjugation of błąkać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive błąkać
present tense 1st błąkam błąkamy
2nd błąkasz błąkacie
3rd błąka błąkają
impersonal błąka się
past tense 1st błąkałem,
-(e)m błąkał 		błąkałam,
-(e)m błąkała 		błąkałom,
-(e)m błąkało 		błąkaliśmy,
-(e)śmy błąkali 		błąkałyśmy,
-(e)śmy błąkały
2nd błąkałeś,
-(e)ś błąkał 		błąkałaś,
-(e)ś błąkała 		błąkałoś,
-(e)ś błąkało 		błąkaliście,
-(e)ście błąkali 		błąkałyście,
-(e)ście błąkały
3rd błąkał błąkała błąkało błąkali błąkały
impersonal błąkano
future tense 1st będę błąkał,
będę błąkać 		będę błąkała,
będę błąkać 		będę błąkało,
będę błąkać 		będziemy błąkali,
będziemy błąkać 		będziemy błąkały,
będziemy błąkać
2nd będziesz błąkał,
będziesz błąkać 		będziesz błąkała,
będziesz błąkać 		będziesz błąkało,
będziesz błąkać 		będziecie błąkali,
będziecie błąkać 		będziecie błąkały,
będziecie błąkać
3rd będzie błąkał,
będzie błąkać 		będzie błąkała,
będzie błąkać 		będzie błąkało,
będzie błąkać 		będą błąkali,
będą błąkać 		będą błąkały,
będą błąkać
impersonal będzie błąkać się
conditional 1st błąkałbym,
bym błąkał 		błąkałabym,
bym błąkała 		błąkałobym,
bym błąkało 		błąkalibyśmy,
byśmy błąkali 		błąkałybyśmy,
byśmy błąkały
2nd błąkałbyś,
byś błąkał 		błąkałabyś,
byś błąkała 		błąkałobyś,
byś błąkało 		błąkalibyście,
byście błąkali 		błąkałybyście,
byście błąkały
3rd błąkałby,
by błąkał 		błąkałaby,
by błąkała 		błąkałoby,
by błąkało 		błąkaliby,
by błąkali 		błąkałyby,
by błąkały
impersonal błąkano by
imperative 1st niech błąkam błąkajmy
2nd błąkaj błąkajcie
3rd niech błąka niech błąkają
active adjectival participle błąkający błąkająca błąkające błąkający błąkające
passive adjectival participle błąkany błąkana błąkane błąkani błąkane
contemporary adverbial participle błąkając
verbal noun błąkanie

Derived terms

nouns
verbs

Collocations

to stray
  • błąkać się kilka godzin ― to stray for a few hours
  • błąkać się kilka dni ― to stray for a few days
  • błąkać się po bezdrożach ― to stray on the off-roads
  • błąkać się po lesie ― to stray in the forest
  • błąkać się po mieście ― to stray in the city
  • błąkać się po okolicy ― to stray in the area
  • błąkać się po świecie ― to stray around the world
  • błąkać się po ulicach ― to stray in the streets
  • błąkać się po domu ― to stray in one's house
  • błąkać się po korytarzach ― to stray in corridors
  • błąkać się przez całą noc ― to stray all night
  • błąkać się w ciemnościach ― to stray in darkness
to flash
  • cień uśmiechu błąka się ― a hint of a shadow flashes
  • półuśmiech błąka się ― a smirk flashes
  • uśmiech/uśmieszek błąka się ― a smile flashes
  • błąkać się na twarzy ― to flash on someone's face
  • błąkać się na ustach ― to flash on someone's mouth
  • błąkać się na wargach ― to flash on someone's lips
  • błąkać się po twarzy ― o flash across someone's face
  • błąkać się po ustach ― o flash across someone's mouth
  • pomysł błąka się ― an idea flashes (in one's mind)
  • pytanie błąka się ― a question fleets
  • wspomnienie błąka się ― a memory fleets
  • myśli błąkają się ― thoughts fleet
  • błąkać się po głowie ― to flash in one's head
  • błąkać się w pamięci ― to flash in one's memory

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.