bliiw
North Frisian
Alternative forms
Etymology
From Old Frisian blīva, bilīva, from Proto-West Germanic *bilīban, from Proto-Germanic *bilībaną. Cognates include West Frisian bliuwe, Saterland Frisian blieuwe.
Verb
bliiw
- (Föhr-Amrum) to remain, stay
Conjugation
| infinitive I | bliiw | |
|---|---|---|
| infinitive II | (tu) bliiwen | |
| past participle | blewen | |
| imperative singular | bliiw | |
| imperative plural | bliiw’m | |
| present | past | |
| 1st singular | bliiw | bleew |
| 2nd singular | blafst | bleewst |
| 3rd singular | blaft | bleew |
| plural | bliiw | bleew |
| perfect | pluperfect | |
| 1st singular | san blewen | wiar blewen |
| 2nd singular | beest blewen | wiarst blewen |
| 3rd singular | as blewen | wiar blewen |
| plural | san blewen | wiar blewen |
| future (skel) | future (wel) | |
| 1st singular | skal bliiw | wal bliiw |
| 2nd singular | skääl bliiw | wääl bliiw |
| 3rd singular | skal bliiw | wal bliiw |
| plural | skel bliiw | wel bliiw |