duru

See also: Appendix:Variations of "duru"

Anguthimri

Noun

duru

  1. (Mpakwithi) four-prong spear

References

  • Terry Crowley, The Mpakwithi dialect of Anguthimri (1981), page 185

Asturian

Etymology

From Latin dūrus.

Adjective

duru m sg (feminine singular dura, neuter singular duro, masculine plural duros, feminine plural dures)

  1. hard

Azerbaijani

Etymology

Deverbal of dur- (to stand) +‎ -u.[1]

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

duru (comparative daha duru, superlative ən duru, intensive dumduru)

  1. liquid, fluid (existing in the physical state of a liquid)
    Synonym: sıyıq
    1. watery
      Synonym: sulu
  2. clear
    1. transparent in colour; not muddy or turbid (e.g. of water)
      Synonym: şəffaf
      Antonym: bulanıq
    2. bright; luminous; not dark or obscured (e.g. of eyes)
      Synonym: aydın
  3. net (remaining after expenses or deductions)
    Synonyms: xalis, təmiz

Derived terms

  • duru yerindən
  • durulmaq
  • durultmaq
  • duruluq
  • duruya çıxarmaq
  • duruya çıxmaq

References

  1. ^ Sevortjan, E. V. (1980) Etimologičeskij slovarʹ tjurkskix jazykov [Etymological Dictionary of Turkic Languages] (in Russian), volume 3, Moscow: Nauka, page 302

Further reading

  • duru” in Obastan.com.

Fijian

Noun

duru

  1. knee

Latvian

Verb

duru

  1. first-person singular present indicative of durt

Old English

Alternative forms

Etymology

From Proto-West Germanic *dur, from Proto-Germanic *durz.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdu.ru/

Noun

duru f

  1. door
  2. opening

Declension

Strong u-stem:

singular plural
nominative duru dura
accusative duru dura
genitive dura dura
dative dura durum

Derived terms

Descendants

  • Middle English: dore, doire, dure, dur, dirre
    • English: door
    • Scots: dure, dur
    • Yola: dher

Old Saxon

Etymology

From Proto-West Germanic *dur.

Noun

duru f

  1. door

Declension

duru (irregular)
singular plural
nominative duru duru
accusative duru duru
genitive duri duri
dative durō durun
instrumental

Descendants

  • Middle Low German: dȫr, dȫre
    • Low German: Dör
      • German Low German: Door, Döör
        Hamburgisch: Dör
        Westphalian:
        Westmünsterländisch: Dööre, Döör
    • Plautdietsch: Däa

Papiamentu

Etymology

From Portuguese duro and Spanish duro.

Adjective

duru

  1. tough, rough
  2. hard

Polish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdu.ru/
  • Rhymes: -uru
  • Syllabification: du‧ru

Noun

duru m inan

  1. genitive singular of dur

Romanian

Pronunciation

  • IPA(key): [duˈru]

Verb

duru

  1. third-person singular simple perfect indicative of durea

Sardinian

Etymology

From Latin dūrus. Compare Italian duro.

Adjective

duru

  1. hard

Sicilian

Etymology

From Latin dūrus.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdu.ɾu/
  • Hyphenation: dù‧ru

Adjective

duru (feminine singular dura, masculine and feminine plural duri)

  1. hard
  2. tough

Antonyms

Tausug

Etymology

From *dudu.

Pronunciation

  • (Sinūgan Parianun) IPA(key): /duɾu/ [d̪ʊˈɾu]
  • Rhymes: -u
  • Syllabification: du‧ru

Noun

duru (Sulat Sūg spelling دُ٢)

  1. breast

Xhosa

Etymology

Borrowed from Afrikaans duur.

Relative

-dúru

  1. expensive

Inflection

Relative concord
modifier copulative
positive negative positive negative
1st singular endiduru endingeduru ndiduru andiduru
2nd singular oduru ongeduru uduru awuduru
1st plural esiduru esingeduru siduru asiduru
2nd plural eniduru eningeduru niduru aniduru
class 1 oduru ongeduru uduru akaduru
class 2 abaduru abangeduru baduru abaduru
class 3 oduru ongeduru uduru awuduru
class 4 eduru engeduru iduru ayiduru
class 5 eliduru elingeduru liduru aliduru
class 6 aduru angeduru aduru awaduru
class 7 esiduru esingeduru siduru asiduru
class 8 eziduru ezingeduru ziduru aziduru
class 9 eduru engeduru iduru ayiduru
class 10 eziduru ezingeduru ziduru aziduru
class 11 oluduru olungeduru luduru aluduru
class 14 obuduru obungeduru buduru abuduru
class 15 okuduru okungeduru kuduru akuduru
class 17 okuduru okungeduru kuduru akuduru