gera

See also: Gera, geɽa, géra, and ġera

Basque

Noun

gera

  1. allative singular of ge

Bikol Central

Etymology

Borrowed from Spanish guerra.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɡeɾa/ [ˈɡe.ɾa]
  • Hyphenation: ge‧ra

Noun

géra (Basahan spelling ᜄᜒᜍ)

  1. war
    Synonym: gubat (archaic)

Derived terms

  • kagera
  • maggera
  • makigera

Faroese

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈt͡ʃeːɹa/

Etymology 1

From Old Norse gera, gøra, gørva, from Proto-Germanic *garwijaną.

Verb

gera (third person singular past indicative gjørdi, supine gjørt)

  1. to do, to make
Conjugation
Conjugation of (group v-31)
infinitive
supine gjørt
present past
first singular geri gjørdi
second singular gert gjørdi
third singular ger gjørdi
plural gera gjørdu
participle (a7)1 gerandi gjørdur
imperative
singular ger!
plural gerið!

1Only the past participle being declined.

Etymology 2

From Danish gære, from German gären.

Verb

gera (third person singular past indicative geraði, supine gerað)

  1. to ferment, to brew
Conjugation
Conjugation of (group v-30)
infinitive
supine gerað
present past
first singular geri geraði
second singular gerar geraði
third singular gerar geraði
plural gera geraðu
participle (a6)1 gerandi geraður
imperative
singular gera!
plural gerið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

Alternative forms

Etymology

From Old Norse gera, gøra, gørva, from Proto-Germanic *garwijaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈcɛːra/
  • Rhymes: -ɛːra

Verb

gera (weak verb, third-person singular past indicative gerði, supine gert)

  1. to do [with accusative]
    Hvað ertu að gera?
    What are you doing?
    Letingjar gera aldrei neitt.
    Loafers never do anything.
  2. to make [with accusative]
  3. to arbitrate, to determine
  4. (impersonal) used with nouns denoting a weather condition to indicate that that type of weather is going on
    Það gerði rigningu.
    It rained.

Conjugation

gera – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur gera
supine sagnbót gert
present participle
gerandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég geri gerði geri gerði
þú gerir gerðir gerir gerðir
hann, hún, það gerir gerði geri gerði
plural við gerum gerðum gerum gerðum
þið gerið gerðuð gerið gerðuð
þeir, þær, þau gera gerðu geri gerðu
imperative boðháttur
singular þú ger (þú), gerðu
plural þið gerið (þið), geriði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
gerast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur gerast
supine sagnbót gerst
present participle
gerandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég gerist gerðist gerist gerðist
þú gerist gerðist gerist gerðist
hann, hún, það gerist gerðist gerist gerðist
plural við gerumst gerðumst gerumst gerðumst
þið gerist gerðust gerist gerðust
þeir, þær, þau gerast gerðust gerist gerðust
imperative boðháttur
singular þú gerst (þú), gerstu
plural þið gerist (þið), geristi1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
gerður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
gerður gerð gert gerðir gerðar gerð
accusative
(þolfall)
gerðan gerða gert gerða gerðar gerð
dative
(þágufall)
gerðum gerðri gerðu gerðum gerðum gerðum
genitive
(eignarfall)
gerðs gerðrar gerðs gerðra gerðra gerðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
gerði gerða gerða gerðu gerðu gerðu
accusative
(þolfall)
gerða gerðu gerða gerðu gerðu gerðu
dative
(þágufall)
gerða gerðu gerða gerðu gerðu gerðu
genitive
(eignarfall)
gerða gerðu gerða gerðu gerðu gerðu

Derived terms

to make
  • gera áttavilltan (to disorient, to disorientate)
  • gera höfðinu styttri, höfðinu styttri (to cut of someone's head, to make them shorter by the height of their head)
  • gera villu
  • gera vísu
  • um að gera
to arbitrate
  • gera einhverjum að greiða
uncategorized
  • eins og við gerðum ráð fyrir
  • ekkert við að gera
  • gera að fiski
  • gera að gamni sínu
  • gera að sári
  • gera að verkum
  • gera af sér
  • gera á hluta
  • gera á sig
  • gera ekkert
  • gera ekkert í
  • gera ekkert til
  • gera grein fyrir
  • gera í buxurnar
  • gera rangt til
  • gera ráð fyrir
  • gera sér lítið fyrir
  • gera sér ljóst
  • gera sér upp
  • gera sig til
  • gera til geðs
  • gera um mál
  • gera upp
  • gera upp á milli
  • gera upp hús
  • gera upp reikning
  • gera upp vél
  • gera upp við sig
  • gera út
  • gera út af við
  • gera út mann til
  • gera við
  • gera villu
  • gerast
  • gerðu svo vel
  • gerður
  • til þess að gera

Kikuyu

Pronunciation

  • IPA(key): /ɣɛɾa/

Verb

gera (infinitive kũgera)

  1. to count, to measure, to reckon[1]
    Mũndũ ageraga maimwo, ndageraga maheo.One counts refusals, does not count gifts.[2]
  2. to pass through
    Ĩgĩtithia gwĩciiria njĩra ĩrĩa ĩĩkũgera.[The hyena (hiti)] stopped to consider which road he was going to take.[3]

Derived terms

(Nouns)

References

  1. ^ “gera” in Benson, T.G. (1964). Kikuyu-English dictionary, p. 108. Oxford: Clarendon Press.
  2. ^ Cagnolo, C. (1933). The Akikuyu: Their Customs, Traditions and Folklore, p. 220. Nyeri, Kenya: Akikuyu in the Mission Printing School.
  3. ^ Armstrong, Lilias E. (1940). The Phonetic and Tonal Structure of Kikuyu, pp. 302–303. Rep. 1967. (Also in 2018 by Routledge).

Anagrams

Lithuanian

Pronunciation

  • IPA(key): /ɡʲɛˈra/

Adjective

gerà

  1. nominative/instrumental feminine singular of geras

Lombard

Etymology

From Latin glarea.

Pronunciation

  • IPA(key): /d͡ʒɛra/, /d͡ʒera/

Noun

gera f

  1. gravel

Luang

Noun

gera

  1. (Moa) water

Synonyms

References

  • Leti (2004, →ISBN, page 29 (comparative wordlist)

Old Norse

Alternative forms

Etymology

From Proto-Germanic *garwijaną (to prepare).

Verb

gera (singular past indicative gerði, plural past indicative gerðu, past participle gerðr)

  1. to do, make

Conjugation

Conjugation of gera — active (weak class 1)
infinitive gera
present participle gerandi
past participle gerðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular geri gerða gera gørða
2nd person singular gerir gerðir gerir gørðir
3rd person singular gerir gerði geri gørði
1st person plural gerum gerðum gerim gørðim
2nd person plural gerið gerðuð gerið gørðið
3rd person plural gera gerðu geri gørði
imperative present
2nd person singular ger, geri
1st person plural gerum
2nd person plural gerið
Conjugation of gera — mediopassive (weak class 1)
infinitive gerask
present participle gerandisk
past participle gerzk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular gerumk gerðumk gerumk gørðumk
2nd person singular gerisk gerðisk gerisk gørðisk
3rd person singular gerisk gerðisk gerisk gørðisk
1st person plural gerumsk gerðumsk gerimsk gørðimsk
2nd person plural gerizk gerðuzk gerizk gørðizk
3rd person plural gerask gerðusk gerisk gørðisk
imperative present
2nd person singular gersk, gerisk
1st person plural gerumsk
2nd person plural gerizk

Descendants

  • Icelandic: gjöra, gera
  • Faroese: gera
  • Norwegian Nynorsk: gjera, gjere; (dialectal) gjårå, gjara, gjøra, gjørå, gjørø
  • Jamtish: gjara
  • Elfdalian: djärå
  • Old Swedish: gø̄ra, gæra, giora
  • Old Danish: gøræ
  • Old Gutnish: giera
  • Middle English: gerren, garren, garen

Further reading

  • Richard Cleasby, Guðbrandur Vigfússon (1874) “göra”, in An Icelandic-English Dictionary, 1st edition, Oxford: Oxford Clarendon Press

Portuguese

Pronunciation

  • Rhymes: -ɛɾɐ

Verb

gera

  1. inflection of gerar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Romanian

Etymology

Borrowed from French gérer.

Verb

a gera (third-person singular present gerează, past participle gerat) 1st conjugation

  1. to manage

Conjugation

Tagalog

Etymology

Borrowed from Spanish guierra, from Early Medieval Latin werra, from Frankish *werru (confusion; quarrel).

Pronunciation

  • (Standard Tagalog) IPA(key): /ˈɡeɾa/ [ˈɡɛː.ɾɐ]
  • Rhymes: -eɾa
  • Syllabification: ge‧ra
  • Homophone: Guerra

Noun

gera (Baybayin spelling ᜄᜒᜇ)

  1. alternative form of giyera

Venetan

Verb

gera

  1. third-person singular imperfect indicative of èser
  2. third-person plural imperfect indicative of èser

Yogad

Etymology

Borrowed from Spanish guerra.

Noun

gera

  1. war