illet

Hungarian

Etymology

illik (in its original meaning “to touch, reach”) +‎ -et

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈilːɛt]
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: il‧let
  • Rhymes: -ɛt

Verb

illet

  1. (transitive) to concern someone (used with -t/-ot/-at/-et/-öt)
    Synonyms: érint, tartozik, vonatkozik
    Mindazoknak, akit illetTo whom it may concern
    1. construed with ami and an object: as far as … is concerned, as regards, with respect to
      Ami engem illetAs far as I am concerned
      Ami őt illetiAs far as s/he is concerned
  2. (transitive) to be due to someone (-t/-ot/-at/-et/-öt)
    Synonym: (used with -nak/-nek) jár
    Az első falat téged illet.The first bite goes to you.
    Elismerés illeti őket.Recognition is due to them.
  3. (transitive) to give, inflict, impose, sling (criticism) (used with -val/-vel)
    kritikával/​szemrehányással/​rágalmakkal illet valakitto sling criticism/​reproach/​slanders at someone
  4. (transitive, archaic) to touch (especially targeted at somebody or something precious, noble etc.) (used with -val/-vel)
    Csókkal illette kezét.He gave a kiss on her hand. (literally, “He touched her hand with a kiss.”)
    Synonym: érint

Conjugation

Conjugation of illet
Click for archaic forms 1st person sg 2nd person sg
informal
3rd person sg,
2nd p. sg formal
1st person pl 2nd person pl
informal
3rd person pl,
2nd p. pl formal
indica­tive indica­tive pre­sent indef. illetek illetsz illet illetünk illettek illetnek
def. illetem illeted illeti illetjük illetitek illetik
2nd obj illetlek
past indef. illettem illettél illetett illettünk illettetek illettek
def. illettem illetted illette illettük illettétek illették
2nd obj illettelek
future
Future is expressed with a present-tense verb with a completion-marking prefix and/or a time adverb, or—more explicitly—with the infinitive plus the conjugated auxiliary verb fog, e.g. illetni fog.
archaic
preterite
indef. illeték illetél illete illeténk illetétek illetének
def. illetém illetéd illeté illeténk illetétek illeték
2nd obj illetélek
archaic past Two additional past tenses: the present and the (current) past forms followed by vala (volt), e.g. illet vala, illetett vala/volt.
archaic future indef. illetendek illetendesz illetend illetendünk illetendetek illetendenek
def. illetendem illetended illetendi illetendjük illetenditek illetendik
2nd obj illetendelek
condi­tional pre­sent indef. illetnék illetnél illetne illetnénk illetnétek illetnének
def. illetném illetnéd illetné illetnénk
(or illetnők)
illetnétek illetnék
2nd obj illetnélek
past Indicative past forms followed by volna, e.g. illetett volna
sub­junc­tive sub­junc­tive pre­sent indef. illessek illess or
illessél
illessen illessünk illessetek illessenek
def. illessem illesd or
illessed
illesse illessük illessétek illessék
2nd obj illesselek
(archaic) past Indicative past forms followed by légyen, e.g. illetett légyen
infinitive illetni illetnem illetned illetnie illetnünk illetnetek illetniük
other
forms
verbal noun present part. past part. future part. adverbial participle causative
illetés illető illetett illetendő illetve (illetvén)
The archaic passive conjugation had the same -(t)at/-(t)et suffix as the causative, followed by -ik in the 3rd-person singular
(and the concomitant changes in conditional and subjunctive mostly in the 1st- and 3rd-person singular like with other traditional -ik verbs).
Potential conjugation of illet
Click for archaic forms 1st person sg 2nd person sg
informal
3rd person sg,
2nd p. sg formal
1st person pl 2nd person pl
informal
3rd person pl,
2nd p. pl formal
indica­tive indica­tive pre­sent indef. illethetek illethetsz illethet illethetünk illethettek illethetnek
def. illethetem illetheted illetheti illethetjük illethetitek illethetik
2nd obj illethetlek
past indef. illethettem illethettél illethetett illethettünk illethettetek illethettek
def. illethettem illethetted illethette illethettük illethettétek illethették
2nd obj illethettelek
archaic
preterite
indef. illetheték illethetél illethete illetheténk illethetétek illethetének
def. illethetém illethetéd illetheté illetheténk illethetétek illetheték
2nd obj illethetélek
archaic past Two additional past tenses: the present and the (current) past forms followed by vala (volt), e.g. illethet vala, illethetett vala/volt.
archaic future indef. illethetendek
or illetandhatok
illethetendesz
or illetandhatsz
illethetend
or illetandhat
illethetendünk
or illetandhatunk
illethetendetek
or illetandhattok
illethetendenek
or illetandhatnak
def. illethetendem
or illetandhatom
illethetended
or illetandhatod
illethetendi
or illetandhatja
illethetendjük
or illetandhatjuk
illethetenditek
or illetandhatjátok
illethetendik
or illetandhatják
2nd obj illethetendelek
or illetandhatlak
condi­tional pre­sent indef. illethetnék illethetnél illethetne illethetnénk illethetnétek illethetnének
def. illethetném illethetnéd illethetné illethetnénk
(or illethetnők)
illethetnétek illethetnék
2nd obj illethetnélek
past Indicative past forms followed by volna, e.g. illethetett volna
sub­junc­tive sub­junc­tive pre­sent indef. illethessek illethess or
illethessél
illethessen illethessünk illethessetek illethessenek
def. illethessem illethesd or
illethessed
illethesse illethessük illethessétek illethessék
2nd obj illethesselek
(archaic) past Indicative past forms followed by légyen, e.g. illethetett légyen
infinitive (illethetni) (illethetnem) (illethetned) (illethetnie) (illethetnünk) (illethetnetek) (illethetniük)
other
forms
positive adjective negative adjective adverbial participle
illethető illethetetlen (illethetve / illethetvén)

Derived terms

(With verbal prefixes):

  • megillet

See also

Further reading

  • illet in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish علت (ʿillet, a disease, malady, a cause, reason, excuse, pretext),[1][2] from Arabic عِلَّة (ʕilla).[3]

Pronunciation

  • IPA(key): /ilˈlet/
  • Hyphenation: il‧let

Noun

illet (definite accusative illeti, plural illetler)

  1. A disease, illness.
    Synonyms: hastalık, sayrılık
  2. (figuratively) A habit bordering addiction.
  3. (figuratively) A disorder, defect.
  4. (informal) An annoying person.
  5. (philosophy) A cause, reason.

Declension

Declension of illet
singular plural
nominative illet illetler
definite accusative illeti illetleri
dative illete illetlere
locative illette illetlerde
ablative illetten illetlerden
genitive illetin illetlerin
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular illetim illetlerim
2nd singular illetin illetlerin
3rd singular illeti illetleri
1st plural illetimiz illetlerimiz
2nd plural illetiniz illetleriniz
3rd plural illetleri illetleri
definite accusative
singular plural
1st singular illetimi illetlerimi
2nd singular illetini illetlerini
3rd singular illetini illetlerini
1st plural illetimizi illetlerimizi
2nd plural illetinizi illetlerinizi
3rd plural illetlerini illetlerini
dative
singular plural
1st singular illetime illetlerime
2nd singular illetine illetlerine
3rd singular illetine illetlerine
1st plural illetimize illetlerimize
2nd plural illetinize illetlerinize
3rd plural illetlerine illetlerine
locative
singular plural
1st singular illetimde illetlerimde
2nd singular illetinde illetlerinde
3rd singular illetinde illetlerinde
1st plural illetimizde illetlerimizde
2nd plural illetinizde illetlerinizde
3rd plural illetlerinde illetlerinde
ablative
singular plural
1st singular illetimden illetlerimden
2nd singular illetinden illetlerinden
3rd singular illetinden illetlerinden
1st plural illetimizden illetlerimizden
2nd plural illetinizden illetlerinizden
3rd plural illetlerinden illetlerinden
genitive
singular plural
1st singular illetimin illetlerimin
2nd singular illetinin illetlerinin
3rd singular illetinin illetlerinin
1st plural illetimizin illetlerimizin
2nd plural illetinizin illetlerinizin
3rd plural illetlerinin illetlerinin

Derived terms

  • illet etmek
  • illet olmak
  • illetli
  • köstebek illeti

References

  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “علت”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 37
  2. ^ Kélékian, Diran (1911) “علت”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 55
  3. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “illet”, in Nişanyan Sözlük

Further reading