nakładaczka

See also: nakładaczką

Polish

Etymology

From nakładacz +‎ -ka. First attested in 1913.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /na.kwaˈdat͡ʂ.ka/
  • Rhymes: -at͡ʂka
  • Syllabification: na‧kła‧dacz‧ka

Noun

nakładaczka f

  1. (publishing) female equivalent of nakładacz (“feeder”) (one who feeds sheets of paper into a machine)

Declension

Declension of nakładaczka
singular plural
nominative nakładaczka nakładaczki
genitive nakładaczki nakładaczek
dative nakładaczce nakładaczkom
accusative nakładaczkę nakładaczki
instrumental nakładaczką nakładaczkami
locative nakładaczce nakładaczkach
vocative nakładaczko nakładaczki
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

  1. ^ nakładaczka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.