nakładczość
Polish
Etymology
From nakładczy + -ość. First attested in 1934.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /naˈkwat.t͡ʂɔɕt͡ɕ/
- Rhymes: -att͡ʂɔɕt͡ɕ
- Syllabification: na‧kład‧czość
Noun
nakładczość f
- (rare) quality of being commissioned by a merchant employer
Declension
Declension of nakładczość
| singular | |
|---|---|
| nominative | nakładczość |
| genitive | nakładczości |
| dative | nakładczości |
| accusative | nakładczość |
| instrumental | nakładczością |
| locative | nakładczości |
| vocative | nakładczości |
Related terms
References
Further reading
- “nakładczość”, in Słownik gramatyczny języka polskiego [Grammatical Dictionary of Polish], 2022